Dünkü Ayvalık zeybeğini (Aϊβαλιώτικο ζειμπέκικο) tanıtmak amacıyla yayıma aldığım blog sonrasında, bu parçayı ve onunla oynanan halk dansını ilk kez duyan/gören arkadaşların yoğun bir ilgisi oluşunca, blog dizisinin yazı kurgusunu bozarak, Ayvalık zeybeğinin günümüze ulaşan versiyonu ile hazırlanmış üç videoyu daha yayımlamak istedim.
Bunlardan ilki, enstrüman çalma konusunda benden daha yetenekli arkadaşlar için Ayvalık zeybeğinin video formatlı notaları.
İkinci Ayvalık zeybeği videosu, beni çok etkileyen bir senfonik düzenlemedir. Bu video, Yeni Zelanda'nın Auckland adasında düzenlenen sanat festivali kapsamında, 18 Mart 2011 tarihinde Auckland Filarmoni Orkestrası eşliğinde verilen bir konserden çekilmiş. Bir anda sahneye çıkıp Aivalotiko yapmaya başlayan dansçının adı Anthony Neonakis imiş.
Üçüncü video ise, internette yeni karşılaştığım the air magazine adlı bir site için hazırlanmış ve dron çekimleri sayesinde izlemesi çok keyifli olan Aϊβαλιώτικο.
Ayvalık'a ilk geldiğimiz günlerin birinde, Şeytanın Kahvesi'nde bir grup arkadaş ile Ayvalık üzerine konuşurken, içimizden biri "Ayvalık'ın bir türküsü, bir halk dansı bile yok!" diyerek, şehre dair bir eleştiride bulunmuştu. O an, süren sohbetin de heyecanı ile bir "reaksiyon" göstermemiş, ama eve döndükten sonra: "bu kadar bina, okul yapan şehir hiç türkü yapmaz mı?" diyerek gece boyunca araştırmaya girişmiştim.
Gecenin geç saatlerine doğru, Helence sitelerde yayımlanmış beş Ayvalık türküsü bulmuş ve bilgisayarıma da kopyalamıştım. Bunlardan ikisi "zeybek", üçü ise "türkü" idi. Bunlar bu şehre ait, somut olmayan kültürel mirasımızidi. Ve ne yazık ki; çok az kişi tarafından bilinmekteydi. Çünkü, Ayvalık'taki hemen her konuda olduğu gibi müzik alanında da bilimsel yöntemlere dayanan bir araştırma yapılmamıştı.
Bu arada; Tanju İzbek ile Elif Yılmaz'ın Girit manileri ve bunların Anadolu'ya taşınışı üzerine hazırladıkları, çok güçlü iki makaleyi anmam gerekiyor (İzbek:1996, Yılmaz:2011).
Ayrıca doğrudan Ayvalık üzerine çalışmalar olmasa da Sevilay Çınar tarafından hazırlanan, haziran ayında kaybettiğimiz Şahsenem Bacı (Senem Akkaş)'ı ele alan doktora tezini, Eylül Doğan ile Mustafa Şahin'in geleneksel çalgılar üzerine hazırladıkları yüksek lisans tezlerini ve Cansevil Tebiş'in Balıkesir türkülerini ele alan akademik makalesini de burada anmalıyım (Çınar:2008, Doğan:2017, Şahin:2009, Tebiş: 2008).
Dinleyici olmak dışında özel bir bilgi birikimim olmayan müzik alanına dair yapacağım bu blogda, "okuduklarımı tekrar yazmak" yerine, Ayvalıklılarca pek bilinmeyen bu somut olmayan kültürel mirasımızı daha çok sesli ve görüntülü olarak okurla paylaşmayı daha uygun buldum. Araştırmada kullandığım veri tabanı, dünyada basımı yapılan tüm "müzik medyalarının" kayıtlarını tutan discogs.com dur. Zeybeğin önce en eski plak basımına ait koleksiyon bilgilerini verecek ardından olabildiğince o plaktan yapılmış ses kaydını sunarak tanıtmaya çalışacağım.
1. 1. AYVALIK ZEYBEĞİ (Ζεϊμπέκικο Αϊβαλί)
discogs veri tabanına göre Ayvalık Zeybeği'nin ilk basımı, 7 Ağustos 1923 yılında Victor Talking Machine tarafından yapıldı. Parça, Ζεϊμπέκικο Αϊβαλιώτικο: Dance from Aivali adıyla 68637 seri numaralı vinyl, 7" (45 RPM) plağın B yüzünde yer aldı. Kayıtta klarnet ve santuru Duodia Kyriakati (Διωδία Κυριακάτη) çalmış.
Burada dinleyeceğiniz "müzik formu" daha sonra basımı yapılan tüm Ayvalık zeybeklerinden (Αϊβαλιώτικο) oldukça farklıdır.
1.2. AYVALIK ZEYBEĞİ (Αϊβαλιώτικο Ζειμπέκικο)
discogs kayıtlarına göre, Ayvalık zeybeğinin ikinci versiyonu, 1920 yılı temmuz ayında New York'ta kaydedilmiştir. Bu kayıt 1926 yılında Columbia Phonograph Company, Inc. tarafından 10' lik taş plak olarak (78 RPM) çoğaltılmıştır.
Konstantinos Papagikos (Κωνσταντίνος Παπαγκίκας)'un santur, Markos Sifnios (Μάρκος Σιφνιός)'un çelllo ve Athanasias Makedonas (Αθανάσιος Μακεδόνας)'ın da keman çaldıkları parça, plağın A yüzünde yer almaktadır. Plağın B yüzünde ise yine Athanasias Makedonas tarafından çalınmış "uşak taksimi" bulunmaktadır.
Ayvalık zeybeğinin bu versiyonuna ait kaydı aşağıda dinleyebilirsiniz.
Ayvalık zeybeği, yukarıda andığımız iki versiyonu dışında onlarca değişik versiyonu ile icra edildi. Bu icraların her birini dinlemek ayrıca keyifli ancak; "bir de dansı olan bu zeybeği", benim bugüne kadar izlediğim en güzel icrası ile okura izletmek istedim.
Bu videoda; 2010 yazında Midilli'nin merkez Mithymna Belediyesi (Δήμου Μήθυμνας)'nin düzenlediği 11. Geleneksel Dans Festivali'ne katılan Mithymna Belediye Gençlik Merkezi karma dans ekibi ile Anemotisia Lesvos Eğitim Derneği dans şubesi dansçılarının birlikte oynadıkları halk danslarının finaline doğru, yaşlı bir "mübadil" sahneye çıkıp Ayvaliotiko oynamaya başlıyor.
Mübadilin sakinliğine ve zeybeğe gösterdiği saygıya dikkatinizi çekmek isterim.
----
KAYNAKÇA
Çınar, Sevilay (2008).
Yirminci yüzyılın ikinci yarısında Türkiye'de kadın âşıklar. (Tez no.: 227565) [Doktora Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi].
Doğan, Eylül (2017).
Mübadele sonrası Yunanistan’da iki dilli Küçük Asya şarkıları. (Tez no.: 469108) [Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi]
İzbek, Tanju (1996).
Cunda’da yaşayan Girit manileri, İstanbul : Tarih ve Toplum Dergisi -(156), 49-55 ss.
Şahin, Mustafa (2009).
Türk halk oyunları türlerine göre asma davulun incelenmesi. (Tez no.: 253857) [Sanatta Yeterlik Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi]
Tebiş, Cansevil (2008)
Balıkesir Türkülerinde ilçelere göre ritmik yapı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(20) 125-133 ss.
Yılmaz, Elif (2011).
Demirden leblebi: Girit : Ayvalık'a yerleşen Girit mübadilleri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 10(22), 157-189 ss.
TAKSİYARHİS KİLİSE BİNASININ, YOK
OLMAKTAN KURTARILARAK, ÜLKEMİZE YENİ BİR KÜLTÜR KURUMU OLARAK
KAZANDIRILMASI VE GELECEK KUŞAKLARA MİRAS BIRAKILMASI, BU
TOPRAKLARA SAYGININ BİR İFADESİ OLARAK GÖRÜLMEKTEDIR.
Tarih öncesinden günümüze uzanan
süreçte sayısız kültür ve uygarlığın yaşadığı Türkiye
toprakları, bu uygarlıklardan günümüze ulaşan pek çok tarihi yapıya da ev sahipliği yapmaktadır. Dünya mirasının bir parçası
olan ve ülkemizde derin izler bırakan bu kültürel ve dini
yapıların bazıları restorasyon ve bakım çalışmaları
sonrasında günümüze gelebilmiş, bazı yapılar çeşitli nedenlerle kaybolmuştur. Kültür mirasının nadide örnekleri olan kimi yapılar ise ne yazık ki unutulmuş ve bakımsızlıktan
yok olmaya yüz tutmuştur.
Balıkesir iline bağlı Ayvalık
ilçesindeki Alibey (Cunda) Adası'nda bulunan tarihi Taksiyarhis kilise binası da, bu önemli yapılardan biridir. Ayvalık'ın
en eski kilisesi olan bina, restore edilmemesi durumunda, yakın
dönemde telafisi imkansız hasarlarla karşılaşabilecek yapılardan
biriydi.
Terk edilmiş ve bakımsız kalmış
bu binanın, müze haline getirilerek yeniden hayat kazanması,
şüphesiz ülkemizin kültür zenginliklerine değerli bir katkı
sunacaktır. Bu tarihi bina, 31 Mayıs 2014'te, Ayvalık Rahmi M. Koç
Müzesi olarak ziyarete açılmıştır.
Rahmi M. Koç müzecilik ve kültür vakfı,
yok olmaya yüz tutmuş değerli eserleri aslına uygun olarak
restore ettirmiş ve ülkemizin kültür hayatına eşsiz birer
örnek olarak kazandırmıştır. Bu yapılar arasında; Hasköy'deki
Rahmi M. Koç Müzesi'nin bulunduğu Lengerhane binası ve Hasköy
tersanesi, Ankara Çengelhan, Ankara Çukurhan ve Ayvalık
Alibey Adası'ndaki Sevım ve Necdet Kent Kitaplığı bulunmaktadır.
Taksiyarhis kilise binasının,
yukarıda anılan örneklerdeki gibi yok olmaktan kurtarılarak
ülkemize yeni bir kültür kurumu olarak kazandırılması ve
gelecek kuşaklara miras bırakılması, bu topraklara saygının bir
ifadesi olarak görülmektedir.
(kitaptan alıntıdır:s.9)
----------------------------
(yay. hzl.)Ay, Kader ( - ).
Anıtsal bir binanın yeniden hayat buluşu : Ayvalık Alibey (Cunda) adası Taksiyarhis (baş melekler Cebrail ve Mikail) kilise binası.İstanbul: Rahmi M. Koç Müzesi Yayınları (İstanbul : Mataş Matbaacılık), 2014.
Mehmed Zîver Bey (1866/68-1926), Nâmık Kemâl'in Midilli yıllarından aşina olduğumuz Kulaksızzâdelere mensup olup Mekteb-i Sultâniden Tevfik Fikret'le aynı dönemde mezun olmuştur. İmparatorluğun farklı coğrafyalarında uzun süre maarif müdürlüğü yapan Mehmed Zîver Bey, son olarak mütareke döneminde Üsküdar Mutasarrıflığı ve Bursa Valiliği yapmıştır. Bu görevlerinin tesiriyle Milli Mücadele sonrasında Yüzellilikler listesine alınmak istenmiş ve bir süre sonra ismi unutulmaya yüz tutmuştur.
Henüz öğrenci iken edebi faaliyetlere başlayan Mehmed Zîver; Berk, Nihâl, Musavver Malûmât, Mürüvvet, Tercümân-ı Hakîkât başta olmak üzere çok sayıda gazete ve mecmuaâa özellikle tenkidi yazılarıyla dikkat çekmiştir. Dönemin edebi münakaşalarında da rol oynayan Mehmed Zîver, sözünü sakınmaz bir münekkit olarak karşımıza çıkmaktadır. Elinizdeki kitap, başka isimlerle karıştırılmanın azizliğine de uğrayan Midillili Mehmed Zîver Bey'in hayatını ve edebi şahsiyetini; eserlerinden, dönemin süreli yayınlarından ve arşiv belgelerinden hareketle ortaya koymayı amaçlamaktadır. Kitapta, Mehmed Zîver'in süreli yayınlardaki yazılarının sistematik indeksinin yanı sıra ona ait pek çok yazının Latin harflerine çevirisi de yer almaktadır.
