Senaryo
Zülfü Livaneli Yapımcı
Özkan İpek Stüdyo
Kamera Film Tür
Dram, Savaş, Biyografi, Tarih Oyuncular:
Kaan Olcay ................. Atatürk 6-7 yaş
Bartunç Akbaba .......... Atatürk 14-17 yaş
Sinan Tuzcu ................ Atatürk 25-45 yaş
Burhan Güven ............. Atatürk 57 yaş
Serhat Kılıç ................. Salih Bozok 30-57 yaş
Dolunay Soysert ......... Zübeyde Hanım
Özge Özpirinçci .......... Fikriye
Ezgi Mola .................... Latife Hanım
İlker Gülümser ............ Fuat Bulca
Orhan Aydın ............... Kurmay Başkanı
Mehmet Erbil .............. İsmail Hakkı Tekçe
Livaneli'nin önceki filmlerine oranla çok daha güçlü bir yönetmenlik başarısı gösterdiği Veda filminin Atatürk'ün çocukluğunun geçtiği bölümleri Alibey Adası'nda (Cunda) çekilmiştir.
Filmin konusunu özlü biçimde yazdığı içinwikipedia.org dan aynen alıyorum:
10 Kasım 1938... Büyük Önder Atatürk'ün son iki saati...Türkiye yasta ama biri daha fazla, Salih Bozok...
Çocukluk arkadaşı Salih Bozok'un Atatürk ile yaşadığı bir ömrün en çarpıcı anları, duyduğu derin dostluk beyaz perdeye aktarılıyor.
Öyle duygular ki bunlar; Salih Bozok en yakın arkadaşının olmadığı bir hayatı reddediyor... Ailesini ve hayatını hiçe sayarak Atatürk'ün öldüğü an O da kendini vuruyor. Filmde, Salih Bozok'un oğlu Muzaffer'e yazdığı mektupla geçmişe dönüp, bu zaman zarfı içinde Atatürk'ün askeri kimliği, vatan uğruna fedakarlıkları ve özel hayatından kesitler anlatılıyor. Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet’in kuruluşu, bir ulusa ışık tutuşu VEDA mektubunda aktarıyor...
Selin, kendisinden yaşça küçük sevgilisi Mert ile birlikte yaşamaktadır. Yaz dönemidir; çift arabalarıyla Güney'e doğru yola çıkar. Metropolde başlayan ve bir yol hikâyesine dönüşen filmde, kadın ve erkeğin kendi çizgilerinde taşıdıkları kimlikler ve arayışlar üzerinde durulmaktadır.
İki Çizgi, yönetmenliğini ve senaristliğini Selim Evci'nin yaptığı, Evci Film yapımcılığında gerçekleşen bir Türk filmi. Selim Evci'nin ilk uzun metraj sinema filmi olan İki Çizgi, dünya prömiyerini 1 Eylül 2008 tarihinde 65. Venedik Film Festivali'nin 23. Film Eleştirmenleri Haftası bölümünde, Türkiye prömiyerini 45. Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde gerçekleştirdi. Bunun yanında otuzun üzerinde festivale katıldı. Film; İstanbul, Geyikli, Bergama, Foça ve Ayvalık'ta çekildi. 27 Şubat 2009'da Türkiye'de vizyona girdi.
Baran Seyhan Stüdyo Avşar Film Tür Dram, Fantezi, Gizem
Oyuncular
Çetin Tekindor
Hümeyra
Yetkin Dikinciler
Feride Çetin
Şerif Sezer
Melis Birkan
Kaya Akkaya
Cemal Hünal
Müzik
Evanthia Reboutsika
Görüntü yönetmeni
Mirsad Heroviç
Sanat yönetmeni
Silva Delioglu
Mustafa Ziya Ülkenciler
Makyaj
Ahsen Gülkaya
KONUSU: Ulak, yönetmen Çağan Irmak'ın dördüncü sinema filmi. 25 Ocak 2008 tarihinde vizyona girdi.
Zamanın olmadığı bir yerde, harita üzerinde nerede olduğunu bilmediğimiz isimsiz bir köye bir gezgin gelir. Yorgun gezgin, bir ulaktır. Anlatacak hikayeleri vardır, söyleyecek sözleri... Hikayelerini en çok çocuklar sever. Kusursuz bir hayal gücüyle yazılmış bu büyülü ve ürkütücü hikayeler Ulak Zekeriya'nın dilinde efsanevi destanlar dönüşürler. Çocukların sevdiğini büyükler sevmez elbet, ya da tam tersi. Köy halkı Zekeriya'nın getirdiği sırları taşıyamaz, gizemli bir sis çöker köyün üzerine...
Son dönem sinemasının en dikkat çeken yönetmenlerinden Çağan Irmak imzası taşıyan film yönetmenin alışılagelmiş tarzının yer yer dışına çıkarak, özgün bir yapıt olarak diğer türdaşlarından sıyrılmayı başarıyor.
ALDIĞI ÖDÜLLER 27. Uluslararası İstanbul Film Festivali
Sadık, Ege'deki çiftlikten, üniversitede gazetecilik eğitimi için ayrılmıştır. Oysa babası Hüseyin (Çetin Tekindor), onun ziraat mühendisliği okuyup çiftliğin idaresini eline almasını istemektedir. Sadık, daha üniversite yıllarında politikayla aktif olarak ilgilenir. Bunu öğrenen babası Hüseyin, oğlunu evlatlıktan reddeder. 70'li yıllarda birçok siyasi olaya karışan Sadık'ı daha zor günler beklemektedir. 1980 yılının 12 Eylül günü sabah erken saatlerde karısının doğum sancılarının tutmasıyla dışarı fırlayan çift, hastaneye gitmek için araç bulamazlar, çünkü ülkede askerî darbe gerçekleşmektedir. Sadık'ın karısı, doğum esnasında hayatını kaybeder ama küçük Deniz hayattadır. Gördüğü işkence ve yattığı hapisten sonra sağlığı bozulan Sadık, hastalığının ölümcül olduğunu anladığında Deniz'i Ege'deki çiftliğe, annesinin ve konuşmadığı babasının yanına götürmekten başka bir yol bulamaz. Çizgi romanlara ve onun büyülü dünyasına oldukça meraklı olan Deniz için evin yanaşmaları, küs teyze (Şerif Sezer), traktör kullanan ve telsizle konuşan babaanne (Hümeyra), bileğinden boğazına kadar bilezikle dolaşan gelin Hanife (Binnur Kaya) ve saf bir amca (Yetkin Dikinciler) ile tanışmak, onun için oldukça farklı bir deneyim olacaktır. Sadık ve Hüseyin'in geçmişle hesaplaşmaları ise oldukça sıkıntılı gelişmelere neden olacaktır.
Babam ve Oğlum, 2005 yapımı bir Çağan Irmak filmi. Ege'deki çiftlikten gazetecilik okumak için ayrılan Sadık'ın, yıllar sonra oğluyla beraber yeniden çiftliğe dönüşünün, 12 Eylül Darbesi arka planında aktarıldığı filmin senaryosunu da yine Çağan Irmak yazdı.
Film, Türkiye'de 3.500.000 izleyici sınırını aştı. Filmin çekimleri İzmir (Seferihisar), Balıkesir (Ayvalık) ve İstanbul'da gerçekleştirildi.
Küçük bir kasabada, küçük yaşamlara sığdırılan büyük bir aşk ve umut hikâyesi olan “KAYIP AŞKLAR”, iki gencin arasındaki aşkın, kasabaya geçmişten gelen bir adamla nasıl darmadağın olduğunu ve kendileri de dahil kasabadaki pek çok insanın hayatını nasıl etkilediğini konu ediyor. Kayıp geçmişin peşinde bir adam... Umutsuz aşkın girdabında genç bir kız... Ve sorumsuz bir sevgili...
Günümüzden 20 yıl önceki Alibey (Cunda) adası sokaklarını ve başka bir bakış açısıyla "iç deniz" ile "Şeytan sofrasını" görmek için bu "gerilim dolu aşk filmini" filmini baştan sona izlemelisiniz.
Yapımcısı filmi Youtube dışındaizlenmemek için ayarlamış. O nedenle, önce aşağıdaki resimdeki "youtube da izleyin" satırına "tıklayınız" açılan sayfada film karşınızda olacak... İyi seyirler...
Senaryo
Feride Çiçekoğlu Yapımcı
Meral Babacan Stüdyo
TRT Ankara Televizyonu Tür
Dram Oyuncular:
Meral Çetinkaya ........... Sıdıka
Nur Sürer ...................... Nihal
Selçuk Yöntem ............. Ertan
Uğur Polat .................... Yunanlı avukat
Halil Ergün ................... Arap Mustafa
Pıtırcık Akerman .......... Gelin
Oktay Kaynarca ............ Damat
Rahmi Dilligil
Cüneyt Uzunlar
Gülenay Kalkan
Aldığı Ödüller
4. Ankara Uluslararası Film Festivali - En İyi 2. Film Ödülü
4. Ankara Uluslararası Film Festivali - En İyi Kadın Oyuncu Ödülü (Meral Çetinkaya)
11. Uluslararası İstanbul Film Festivali - En İyi Yönetmen Ödülü
11. Uluslararası İstanbul Film Festivali - Jüri Özel Ödülü
Koşar adım ve -özellikle de- bizlere büyük bedeller ödetecek karanlık günlere doğru giderken, 12 Eylül'ü ve ardıl yılları bir kez daha sırtımı ürperterek izletti bu film bana. 1924 mübadelesi ile Girit'ten yollanan Egeliler'in suyun "bu" yanına gelişleri ve "öte" yanını unutamayışlarının hazin öyküsü özetle... Karmaşık rejisinden bunalmaz ve aynı coğrafyada aynı geçmişi yaşamış insanların, kaderlerinin de aynı olduğuna benim gibi inanıyorsanız, "üzülerek" ama "keyifle" izliyorsunuz filmi.
Filmin senaryosunu yazan Feride Çiçekoğlu, filmin beğenilmesi üzerine daha sonra öykü olarak yazmış Suyun Öte Yanını. Şayet, Cunda'nın 1990'lı yıllarını soluduysanız: taş sokakları, Taxiarchis Kilisesinin metruk halini, Taş Kahveyi ve Patriça'yı bir başka keyifle izleyeceksiniz.
12 Eylül darbesi ile tutuklanan öğretim üyesi Ertan serbest kalınca eşi Nihal ile birlikte Cunda'ya tatile gelirler ve Girit mübadili Sıdıka Hanımın pansiyonunda bir süre kalırlar. Sıdıka ile arasında başlayan dostluk sonucunda, Yunan Albaylar Cuntası Yunanistan'ından kaçan bir avukatın unuttuğu kitabı okuma olanağı bulur Nihal. Ertan ise o avukatı Cunda sokaklarında yaşatır "hayalleri" ile.
Müziklerini Yeni Türkü'nün yaptığı bu filmin koleksiyonumuza katılmasını sağlayan sayın Nazlı Çakın'a bir kez daha teşekkür ediyorum.
Filmi youtube üzerinden izleyeceksiniz. İyi seyirler...
Senaryo Ferit Edgü Yapımcı Kadri Yurdatap Stüdyo Mine Film Tür Dram, Politik
Oyuncular: Aytaç Arman Yazar (seslendirme: Mustafa Alabora)
Şerif Sezer Hizmetçi
Zihni KüçümenAli
Nüvit Özdoğru Cinayet kurbanı
Dilaver Uyanik Balıkçı
Müzik
Sarper Özsan
Sinematograf
Kenan Ormanlar
Senaryo düzeltme
Nevzat Dişiaçık
Sanat yönetmeni
Nur Ozalp
Ses kayıt
Sedan Işın
ÖZET
Ferit Edgü’nün senaryosunu yazdığı ve Erden Kıral’ın yönetmenliğini yaptığı bu "12 Eylül filmi", 1980 yılı Ağustos ayının son günlerinde geçmektedir. Bir sabah, üniversitedeki görevine gitmek için evinden çıkan bir profesör iki terörist tarafından öldürülür. Profesörün yakın dostu ve filmin kahramanı olan yazar, İstanbul’dan ayrılarak Cunda Adası'na gider. Ada yazarın baba toprağıdır. Burada çocukluk arkadaşı olan ve adanın tarihini araştırmaya başlayan, zeytincilikle uğraşan eski dostu ile buluşur. Film artık başlamıştır...
Film hakkında "sinematikyesilcam.com"da güzel bir yazı yazıldığı için detayı ona bırakıyor, sizleri youtube.com adresinden yayın yapan bu güzel "Cunda belgeseli ve 12 Eylül filmi" ile baş başa bırakıyorum. İyi seyirler.
Filmde, çekecekleri yeni film için mekân araştıran bir yönetmen ve senaristin hikâyesi anlatılır. Ali ve Yavuz yıllardır birlikte çalışmaktadır. Bir gün filmde kullanılacak mekânları belirlemek için Ayvalık’a giderler. İşlerini hızla tamamlayarak İstanbul’a geri dönmek için yola çıkarlar. Fakat yolculuk boyunca sessizliğini koruyan Ali, dönüş yolunda kasabada kalmak istediğini söyler. Bu kararla birlikte hayatını sorgulayan Ali için yeni bir yolculuk başlayacaktır.
Filmin çekimleri 1987 nisanında İstanbul, Ayvalık, Aydın, Milas, Muğla, Fethiye ve Kayaköy'de yapıldı. Film. 1988 Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde 4 dalda (En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Erkek Oyuncu ve En İyi Görüntü Yönetmeni) altın portakal kazandı.
Filmi size Youtube üzerinden sunuyorum. İyi seyirler...
Çok sınırlı bütçe ile çekilmiş ve şehri çok sınırlı kareler ile bizlere sunan bir Ayvalık mekanlı film, Kısrak. Basit bir senaryo ve sınırlı oyuncu kadrosu ile öyküsünü anlatıyor. IMDB oyu yanıltıcı değil, bu zayıf film için. Engelli bir zengin adam, onun genç ve güzel karısı ve bir at seyisi arasında gelişen, yer yer sıkıcı bir film.
Filmi size Youtube üzerinden sunuyorum. İyi seyirler...
Yabancılaşmayı, sınıfsal çatışmayı ve tutunamamayı, taşralı bir karakter üzerinden anlamaya çalışır. İdealist kaymakam Selahattin Bey, ailesi eşkıya tarafından öldürüldükten sonra yetim kalan Yusuf'u evlat edinir. Yusuf beraber büyüdüğü, kaymakamın kızı Muazzez'e âşık olur. Ancak kasaba eşrafından Hilmi Bey'in oğlu Şakir Muazzez'i isteyince büyük bir iç çatışma yaşamaya başlar. En büyük desteği olan Selahattin Bey'in ölümüyle iyice yalnızlaşır. Toplumsal ve ekonomik sorunlar daha büyük felaketleri tetiklemekte gecikmeyecektir.
Filmi Youtube'dan izlemek için aşağıdaki resme "tıklayınız"... İyi seyirler...
Kadir İnanır - (Fuat) Hümeyra - (Aysel) Güler Ökten - (Fitnat) Orhan Çağman - (Recep) Özlem Onursal - (Belgin) Orhan Aykanat - (Fitnat'ın kocası) Nezihe Becerikli - (Emekli öğretmen) Reha Kral - (Leman) Leyla Altın - (Yavuz'un karısı) Muadalet Tibet - (Necla'nın annesi) Mehmet Esen - (Kasaba sakini) Ahmet Açan - (Belediye başkanı) Fuat Çağlar - (Fuat'ın arkadaşı) Ferda Ferdağ - (Emekli öğretmen) Nurşen Girginkoç - (Kasabalı) Erol Özkök - (Okul müdürü) Günnur Akkaya
Erten Üçgözen
Kazım Eryüksel
Sadık Deveci
Çetin Akkoç
Nimet Aktaş
Taxiarchis Kilisesinin 1981 yılındaki halini gösteren
film tanıtım kartı
Kırık Bir Aşk Hikayesi, Selim İleri'nin özgün senaryosunun Ömer Kavur tarafından beyaz perdeye aktarıldığı 1981 yapımı sinema filmi. Kadir İnanır'ın, Hayat Bayram Olsa (1973), Kambur(1973) ve Alev (1976)'den sonra Ayvalık'ta oynadığı dördüncü filmidir.
Ayvalık görüntüleri ile ilerleyen filmde Aysel,
Taxiarchis Kilisesi'nin hemen karşısındaki evi kiralar
fotoğraf: h.k.köksal, 2014.
Film; benim taktığım adla "sahilin korkunç beşlisinin" ilk binası inşa edilmeye yeni başladığı, Kırlangıç fabrikası bacaları ve kazanları ile birlikte "narince" ayakta durduğu, "film icabı mı acaba" bilinmez ara sokaklarının tertemiz olduğu ve otogarın taş binalardan oluşmuş "masum" büyüklüğü ile şehrin içinde bulunduğu 1981'in Ayvalık'ını, fondaki Cahit Berkay'ın "Kırık Bir Aşk Hikayesi" müziği eşliğinde bir belgesel "misali" başlıyor. Çok hoş...
Bu filmi Youtube üzerinden izleyeceksiniz. İyi seyirler...
İsmail ile Necla, çocuk yaşta birbirlerini sevmişlerdir ancak Necla zengin bir ağanın kızıdır.. Ağa ise ikisinin arasındaki ilişkiye sıcak bakmamaktadır.
Film, sevgilisini kaybettikten sonra Eminin değişen hayatını konu edinir. Ünlü şarkıcı Emin, sevgilisi Züleyhadan kendisini unutmasını isteyen bir ayrılık mektubu alır. Züleyha'nın Ayvalık'taki köyünde olduğunu öğrenen Emin, onun peşinden Ayvalık'a gitmek ister. Bu sırada yolda bir cinayete tanık olur. Yaralı adam, Emin'in kollarında ölünce, suç Emin’in üzerine kalır. Emin, kaçak yollardan Ayvalık'a giderek burada kendisine yeni bir hayat kurar. Herkesin Dertli diye çağırdığı bir balıkçıdır artık. Fakat geçmişi onu yalnız bırakmaz. Bu nedenle Dertli kendisini temize çıkarmak için harekete geçer.
Ali Sururi - (Ali Kaptan) İlhan Hemşeri - (Temel Reis) Orhan Alkan - (Tarık) Sami Hazinses - (Dursun) Alev Sururi - (Reyhan) Atilla Ergün - (Donjuan Necip) Barbaros Erbeşler Remziye Fırtına - (Remziye) Sevtap Alkan - (Emel) Korhan Eriş
Konu
1977 yılı Ayvalık ve Cunda görüntüleri nasıl mükemmel ise, senaryosu için "çok övgü yapamayacağım" bir film. Ayvalık için istisna bir Ayvalık'lı profili olan -ve zoraki- "karadenizli" şivesi eşliğinde, Alibey Adalı iki rakibin çatışmalı ilişkisini sunan film Adile Naşit ve Ali Sururi ile ayakta durmakta. Yanlış anlamalar ve "tiyatro oyunu" akıcılığı ile çevrilen ve yapıldığı yıl yeterli gişe yapamamış, çokça Cunda panoramalı bir Ayvalık mekanlı film özetle Ah Dede Vah Dede.
Ayvalık Mekanlı Filmler listesine, sayın Savaş Çakır'ın katkısı ile eklenen filmi, Youtube'dan izleyeceksiniz. İyi seyirler...
İhsan Gedik - (Fazıl Bey'in Adamı) Niyazi Gökdere - (Fazıl Bey'in Adamı) Mehmet Uğur - (Fazıl Bey'in Adamı) Yusuf Çağatay - (Musa)
Ahmet Güzel
Konu
Bu film 1995 yılında çevrilmeseydi de, 2005 veya 2015 (mesela galasını BASKİ müdürünün geldiği 19 Ağustos günü yapılaydı mesela) de çekilseydi, biz şu an bu filmi başka türden bir hissiyatla konuşuyor olurduk. Ya da bu film, bir İngiltere ya da -ne bileyim- Birleşik Devletler kentini anlatsaydı mesela -hiç tereddüttüm yok- ciddi sinema ödüllerini peş peşe alabilirdi.
Senaryosuna Umur Bugay'ın elinin değdiği ve Atıf Yılmaz'ın yönettiği, yani 1970'li yılların sol-toplumcu çizgisinde yürümeyi "onur sayan" entelektüellerin elinden çıkan bir film, zaten kötü olabilir mi?
Bugün yaşadığımız çevre sorunlarına (üstelik küresel ölçekte) günümüzden 40 yıl önce kafa yoran bir filmden bahsediyorum sizlere şu an. Bize bugünden 40 yıl önce diyor ki: "iş birlikçi belediye teşkilatları" ya da "merkezi güç odakları" ve hele hele doymak bilmez endüstriyelleşme "sizleri mahvedecek çocuklar"... Ya!
Bu filmi, heyecanı kaçmasın diye anlatmayacağım. Ama iki mükemmel diyaloğu vermesem olmaz:
Gazete dağıtıcısı Osman, Avni Baba'ya gazetesini getirir. Masasına oturur ve gazeteyi verir. Avni Baba okur ve gazeteciye kızar.
Ardından çocuğa der ki:
"Sen o Tahsin Amcana söyle bana akıl öğretmeye kalkmasın. Yok belediye başkanlığında gözü varsa; buyursun, hemen kendisine bırakırım. Bu kasabayı da ancak onun gibi bir sarhoş idare eder zaten". (gülüşmeler)
Film ilerler ve "çevre felaketinin nedeni olacak" kişi, fabrikatör Fazıl Bey ile arabada başlayan diyalogları, sahilde oturdukları (bugün ki Ayvalık Gücü II) masada şöyle sürer:
Avni Baba : Kamu zararlı atıkların denize atılmasını yasaklıyor. Bana halk sağlığına aykırı şeyler yaptıramazsın. Bak şurada okul var. 10-15 gün sonra açılacak. Çocuklar denize girecek.
Fabrikatör : Çok değil yahu... Denize girmek yasak deriz olur biter.
Avni Baba : Hadi insanlara yasak dedik. Balık neslini de mi tüketeceğiz?
Fabrikatör : Yahu ne ters adamsın be! Seni tanımasam rüşvet istiyor diyeceğim...
Ayvalık'ın ara sokakları eşliğinde geçen bu mükemmel filmi youtube üzerinden sizlere izleteceğim. İyi seyirler...
Orhan Gencebay - (Orhan) Necla Nazır - (Meral) Erol Taş - (Hacı İbrahim) Hulusi Kentmen - (Arif) Hüseyin Peyda - (Orhan'ın Dayısı) Turgut Boralı Şemsi İnkaya - (Murat) Leman Akçatepe - (Orhan'ın Annesi) Ajlan Aktuğ Tevfik Şen - (Osman) Mehmet Emre - (Dündar) Osman F. Seden - (Okul Müdürü) Erol Şen - (Öğrenci) Arap Celal - (Arap Şerif) Osman Çağlar - (Öğrenci) Dündar Aydınlı - (Meral'in Amcası) Hakkı Kıvanç - (Polis) Cevdet Arıkan - (Öğrenci) Bahri Ateş - (İmam) Nazan Saatçi - (Murat'ın sevgilisi)
Konu
Ayvalık sokaklarını yalanım yok adım adım biliyorum. Ve bu dolaşmalarımın çoğunu, kulağımda kulaklık, "suyun öte yanındaki" bir radyo kanalını açıp müziklerini dinleyerek yaptım. Ama inanın bu filmde sokakları Orhan Gencebay şarkıları ile dolaşırken, daha önceki gezmelerim kadar keyif aldım ne yalan söyleyeyim. Üstelik arabeskten de hiç haz etmem ayrıca...
Evet sanırım filmin yarısını anlattım. Geri kalan yarısında ise "kan davası" nedeniyle parçalanan hayatların fotoğrafları var. Yani aralara serpiştirilmiş Ayvalık ve Alibey Adası kareleri ile bol arabesk arası mesaj yüklü bir film...
Bıktım Her Gün Ölmekten filmini Youtube'dan yayınlamaktayım. İyi seyirler.
Necla Nazır - (Alev) Hulusi Kentmen - (Muhlis Bey) Aliye Rona (Yağmur'un Annesi) Kadir Savun - (Ali Reis) Kadir Kök İbrahim Kurt Yavuzer Çetinkaya Abdi Algül - (Kasım) Nubar Terziyan - (Doktor) Osman Han Yılmaz Kurt Niyazi Gökdere - (Selim) Hamit Haskabal Osman Alyanak İlhan Hemşeri - (Doktor) Saime Bekbay - (Alev'in Annesi) Ahmet Turgutlu - (Rüstem Reis) İsmail Hakkı Şen- (Jandarma Kumandanı) Sıtkı Sezgin Huriye Yirmibeş - (Küçük Oyuncu) Ahmet Yirmibeş - (Küçük Oyuncu)
Konu:
Özetle "zengin kız fakir oğlan" filmi Alev. Ve Ayvalık'ı izlemek istiyorsanız şayet, yaklaşık 1 saat 4 dakika kadar, İzmit, İstanbul ve Gelibolu turu attırdıktan sonra Cumhuriyet Meydanı'na gelebileceksiniz, hazır olun.
Muhlis Bey diplomattır ve emekli olunca doğduğu köye karısı ve kızı Alev ile birlikte dönerler. Köylük yer bu "züppeleri" hiç benimsemez hatta tavır bile alır. Üstelik Yağmur'da Alev'e (ya da tam tersi de doğru) aşık olmuştur. Ama bu aşk gizli tutulmaktadır. Zamanla eski arkadaşlar olan Muhlis Bey ile Ali Reis bile konuşmaya başlar.
Zengin kız fakir oğlan filmi diye başlamıştım yazıya. Ve o "şablon senaryo", yani rıza göstermeyen anne baba tavrı tüm şiddetiyle gençler önünde bir engel olur, bu aşk ortaya çıkınca. Ama tek farkla bu kez oğlunu vermek istemeyen "fakir" taraftır. Ve gençler kaçarak Ayvalık'a gelirler, Yağmur Alibey Adasında balıkçılığa başlar ve basit bir eve yerleşerek yaşamlarını sürdürürler.
Alev hamile kalır ve aileler bunu duyunca anne babalar rekabetçi bir mücadele ile soluğu İstanbul-Gelibolu üzerinden Ayvalık'ta alırlar. Adaya geçerler ve mutlu son...
Ne Ayvalık Rıhtım caddesi "kafeterya" ne de Alibey Adası sahili "meyhane" istilasına uğramamışken nasıldı diye merak edenlerimiz için bir "belgesel" niteliğinde izlenecek Alev'de, mükemmel bir detay da Cumhuriyet Meydanındaki palmiyelerin daha yeni dikilmiş olması.
Filmde, "adadaki" Mevlana Caddesi daha yapılmadığı için toprak sahil yolu ile ulaşılmakta ada içine ve fayton kullanılmakta 1976 yılında. Bunu araştırmak lazım. Hı... Bir de Despotun Evi (Çocuk Yurdu) sapa sağlammış o yıllarda.
Mesut Engin - (Ali) Bahar Erdeniz - (Bahar) Hulusi Kentmen - (Murat) Cem Erman - (Tarık) Sami Hazinses - (İbiş) Mürüvvet Sim - (Babaanne) Ömer Dönmez - (Ömer) Belkıs Dilligil - (Ali'nin annesi) Cevat Kurtuluş - (Aşçı) Ahmet Turgutlu - (Bahçıvan) Zafer Önen - (Uşak) Gülten Ceylan - (Hizmetçi) Remziye Fırtına - (Yolcu) Nermin Özses - (Hizmetçi Azize) Ahmet Kayalı Uğur Salman - (Orhan) Timuçin Caymaz - (Osman Efendi) Vahit Volkan - (Bahçıvan) Bedri Aydın Mahmure Handan - (Dadı) Alev Demir Çiğdem Turan Sera Kayalı
Konu:
Kanımca, Yeşilçam'ın 70'li yılları; bir yandan 60'lı yıllarda başlayan solcu-toplumcu fikir hayatının genişlemesi sonucu "sorumluluk gerektiren" sinema yaklaşımı arayışları ile öte yandan, tüm yerküreyi bir "ahtapot" misali saran Hollywood endüstriyel sinemasına -ama sadece senaryo adaptasyonu yapmak kadar- kapılma telaşı arasında geçen bir ara kesiti ifade etmekte. Bir başka değiş ile, izleyenin "kişi analizini doğru yapmasına yardımcı olmak" adına, gerekli "fotoğrafı" yakalamak için çok kafa yoran ve doğal olarak "izleyicisini yoran" bir tarz ile, kasaba açık hava sinemalarına sürekli film yetiştirme "telaşında" olan kolaycı bir sinema arasında gidip gelmenin de tarihidir.
Şüphesiz bir tercih daha vardır aynı yıllarda: o da Yeşilçam'ın, "memleketinden" göç ederek kent çeperlerinde yoğunlaşan, "iş ve sosyal güvencesiz ve bekar -aslında lümpen- işçi sınıfı"nı "ciddi bir müşteri portföyü" olarak kabul etmesi ile ortaya çıkan "seks (erotik değil ama) filmleri arzıdır".
70'li yıllar sinemasının senaryosu ve o senaryoyu filme dönüştüren yönetmenin "dimağı" özetle; "geleneksel hayat tarzı" yaşayan "sınıfsal konfora ulaşmış yerleşik malikâne" sakinleri ve onun kadroları ile "yeni tarz hayata" yönelen ve "katı sınıfsal oluşumunu" daha tamamlamamışların arasındaki gerilimin "fotoğrafı" olarak karşımıza çıkıyor bence. Konumuz "Yeşilçam sinemasının analizi" değil şüphesiz ama, bu dönem sinemasının "arayışları" ile oluşan yol ayrımının, bu üç yol kavşağında gerçekleştiğini düşünüyorum.
Yukarıdaki girişi gereksiz bulan okur olacaktır şüphesiz. Ama ben ne yazık ki "çok kısa süren" 70'li yılları "anlama arayışlarımı", dönemin romanlarından çok sinemasından "okumayı" seven bir kişi olarak gözlemlerimi okurla paylaşmak ve Özleyiş filminde de karşımıza çıkan, "malikane sakininin mutlaka ve aslında iffetli" olduğu gerçeğini, Ayşe'nin nasıl da "uğraş vererek" kanıtladığını bu bağlamda ele almaktayım.
Neyse...Özleyiş özetle: "aldatan kadının", Bahar'ın ve bunu gözleri ile tanık olup onuru için intihar eden babanın kızları olan ve her şeyden habersiz babaanesi tarafından büyütülen ve yatılı okullarda okutulan Ayşe'nin, "o" yaz tatilinde gerçeği öğrenmesi, Ayvalık'tan kaçıp İstanbul'a giden önceleri konsomatris sonraları manken olan annesinin "tuzağa düşürülüşünü" kanıtlaması üzerine gelişen bir film.
Bahar "kötü yola düşmüş "pavyonda çalışan bir konsamatristir.
Ayşe hakkında bizim bilmediğimiz tüm "geçmişi", Şeytan Sofrası platosu üzerinde Ayşe ile Ömer'in konuşmalarından öğreniyoruz.
Babaanne otoriter bir "yerleşik malikâne sahibidir" ve Çamlık'ta yaşar.
Filmin arka planında; "yerleşik malikâne sakinlerinin" karmaşık düşünsel yapılarını ve yerel/merkezi siyasete dair eğilimlerini "zayıf" da olsa okumak mümkündür: Ali'nin babası Murat, "hırslı bir yerel siyasetçidir", aksidir ama her şeyi "ailesi için" yapmaktadır.
Filmin ilerleyen sahnelerinde Ayşe, babaannesinden geçmişi anlatmasını ister ve ailesinin başına gelenleri, Ayvalık görüntüleri eşliğinde öğrenir.
Ayşe İstanbul'a gider ve annesini bulur. Hikayesinin eksik bölümleri annesinin anlattıkları ile tamamlanır. Artık yeni hedefi, kendisini babasız ve bu yaşa kadar da anasız bırakan kötü adam Tarık'ı bulmak, avlamak ve yaptıklarını itiraf ettirerek annesinin "namusunu" temizlemektir.
Ayşe önce Tarık'a yaklaşır ve sevgilisi olduğunu sanmasını ister ve 1970'li yıllar için müthiş bir "ses kayıt ve aktarım sistemi" kurarak her şeyi ona itiraf ettirir. Tüm kasaba bu "naklen yayını" dinler ve hem Bahar aklanır ve hem de kötü adam Tarık intihar eder.
Ayşe, Bahar'ı alıp Ayvalık'a getirir.
Filme geçmeden değinmek istediğim bir konu kaldı, Ali. Ali rolünü; 1973 yılında Ses dergisince açılan bir yarışmada birinci olarak Yeşilçam'a katılan Söke'li "yakışıklı" jön, Mesut Engin oynamıştır. Benim üzerinde duracağım onun sanat yaşamı değil, dramatik olarak "nihayetlenen" yaşamının sonudur.
1976 yılında geçirdiği bir trafik kazası sonucunda sağ el bileği sinirlerinin kesilmesi ile yaşamı alt üst olan ve alkolizm batağına saplanan Mesut Engin, 2002 yılına kadar ve çoğu niteliksiz filmlerde rol aldı. İzmir'de sokaklarda yaşadı ve çevresindekiler tarafından yapılan "yardımlarla" yaşamını sürdürdü. Bir biçimde İstanbul'a geldi ve eski arkadaşları tarafından bulunup Kayışdağı Huzurevine yatırıldı ve 19 aralık 2011'de orada öldü. Ülkemden insan manzaraları...
Evet size bu filmi Youtube üzerinden izlettireceğim. İyi seyirler.
_afi%C5%9F.jpg)
