15 Kasım 2021 Pazartesi

BAĞYÜZÜ ATATÜRK ANITININ FİKİR BABASI: Takmaz Sühan Şen (1943-2013)

Takmaz Sühan Şen (1943-2013)
(kaynak: Aç özgürler ve tok tutsaklar)

Takmaz Sühan Şen'in gayreti sonucunda, 2002 yılında granit bir kaya üzerine, heykeltıraş Tankut Öktem tarafından yapılan Bağyüzü Atatürk Heykeli hakkındaki araştırmalarımı halen sürdürmekteyim.

Heykel fikrinin oluşumu ve heykelin vücuda gelmesi süreci hakkında daha detaylı bilgi edinebilmek için geçen cumartesi günü yeniden Bağyüzü köyüne gittik. Pericik, Serap ve Zafer'le birlikte köyü baştan başa adımlayıp fotoğrafladık. Köyün yapılaşma sürecinin öyküsünü anlamaya çalıştık. Ayak üstü sohbetler ettik. Bağyüzlü arkadaşımızın sorularımdan tedirgin olduğunu anlayınca, Takmaz Sühan Şen hakkında daha fazla soru sormak yerine, havadan sudan konuşmaya geçtik. Bu arada köy halkının, köyleri hakkında benden daha fazla "bilgiye sahip olmaması" ne acı...

Bağyüzü Atatürk Anıtı
araştırmam sırasında; biri Takmaz Sühan Şen'in yazdığı bir "otobiyografik roman" (Şen, 1978) diğeri, heykeltıraş Tankut Öktem'in kızı Oylum Öktem İşözen'in babasının ölümü ardından yazdığı bir "anı/biyografiyle" (İşözen, 2009) karşılaşmış, yeni haberdar olduğum bu kitapların siparişini  hemen vermiştim. Kitaplar birer gün arayla elime geçti ve kütüphanemdeki yerlerini aldılar. Ancak ikisinde de ne heykele ne de Bağyüzü'ne dair bilgi bulunmamakta. En azından Takmaz Sühan Şen'in yazdığı ve 1978 yılında yayımladığı "Aç özgürler ve tok tutsaklar" romanındaki "öz yaşam öyküsü" sayesinde, Şen hakkında biraz daha fazla bilgiye sahip olabildim.

Takmaz Sühan Beyin yaşamı hakkında, internette "1970'den itibaren Almanya'da eğitimcilik yaptı" satırı dışında başka bilgi bulunmadığından, bugün elime geçen romanından okuduğum bu "öz yaşam" bilgisini bloguma hemen eklemeyi uygun buldum.

Burada yazılmış olan bilgilere göre:
"Takmaz Sühan Şen 1943 yılında Giresun'un Alucra kazasında doğdu. İki yaşındayken ailesi ile birlikte Samsun'a göç etti. İlk, orta ve lise öğrenimini Samsun'da yaptı. Üniversite sınavlarını kazandı, ön kayıtlarını yaptırdığı halde yoksulluk nedeni ile devam edemedi.

Trabzon Öğretmen Okulunu bitirip beş yıl Samsun'da ilkokul öğretmenliği yaptı. Tornacılık kurslarına devam ederek mesleği öğrenip 1970 yılında işçi olarak Almanya'ya gitti. Batı Almanya'da bir fabrikada Batı Berlin'de bir hastanede çalıştı. Geceleri devam ederek Goethe Enstitüsünü bitirdi. Alman yüksek öğretmen okulunun geliştirme seminerlerine devam etti. Yedi yıldır Batı Berlin'de bir Alman orta okulunda Türk ve Alman sınıflarına dersler vermektedir.

Şiir ve hikâye çalışmaları vardır. Bu yayınlanan ilk romanıdır. Avrupa'daki Türk çocuklarını konu alan yeni bir roman yazmaktadır." (Şen, 1978)

Takmaz Sühan Şen'in "Evli ve 2 yetişkin çocuk babası" olduğunu 2013 yılında Ayvalık'ta düzenlenen cenaze töreni ile ilgili haberlerden öğrenmiştim. Bu habere göre Şen'in eşi Ayşe Şen, kızı ise Gurbet Şen idi (İHA, 2013). Bağyüzü'nde yaptığım sohbette, diğer çocuğunun adının Mehmet Şen olduğunu ve köyde yaşadığını öğrendim.

İnternet üstü araştırmalarım sırasında, Mehmet Gülümser adlı bir facebook kullanıcısının anıt hakkında yaptığı bir yorum ile karşılaştım. GülümserBergama Tanıtım Kulübü adında açılmış olan bir facebook grubuna 10 Kasım 2021 tarihinde eklediği yorumda şunları yazmış:
"işte araziyi bağışlayan Koral ailesi. aile adına bağışa karar veren kişi Hasan Yücel Koral dır. Üzüntüyle belirteyimki bu bağışcı ailenin adı ünlü yazarlarca da yanlış yazılmıştır. sanırım düzeltirler. koray degil Hasan Yücel KORAL dır bilginize sunulur. 10kasım 2021" (metin aynen alınmıştır).
Koral Ailesi Atatürk'ü anarken
(kaynak: Mehmet Gülümser, 10 Kasım 2021)

Sayın Gülümser'in bu haklı uyarısı üzerine, "adı ünlü yazar" olmasam da ben, anıt hakkında yazdığım blogda gerekli düzeltmeleri yaptım. Ancak anıtın "kitabesini" kim okuyup düzeltecek acaba?


Bağyüzü Atatürk Heykeli üzerine yaptığım araştırma hem yer seçimi ve anıtın tasarımı süreci hakkında hem de Takmaz Sühan Şen, Hasan Yücel Koral ve Tankut Öktem özelinde sürmekte. Bu "istisnai" anıt hakkında bilgilerim ilerledikçe blogum üzerinden yayınlamayı sürdüreceğim. 

Dostluk ve Saygılarımla,




KAYNAKÇA
-,-- (2013)
Kaya üzerindeki Atatürk heykeli yetim kaldı. İHA, 2013, 24 Mart.
(erişim: 7.11. 2021).
ayrıca aynı haber için bkz.:
- beyazgazete.com
- haberler.com
- mynet.com

-, -- (2021)
        2021, 26 Eylül. (erişim: 7 Kasım 2021)

İşözen, Oylum Öktem (2009)
Heykeltıraş babam. İstanbul: Haykitap (İstanbul:Barış Matbaası), ISBN: 9789759059866.

Sansür, Latif (2021)
         Yayladaki Atatürk’ün muhteşem hikayesi. Sözcü Gazetesi, 2021, 26 Eylül.
         (erişim: 7 Kasım 2021).

Şen, Takmaz Sühan (1978)
         Aç özgürler ve tok tutsaklar, İstanbul: yay.y. (İstanbul:Gül Matbaası), ISBN: -.  

Uluç, Hıncal (2021)
          Orda bir heykel var, Kozak’ta... Sabah Gazetesi, 2021, 14 Kasım 
          (erişim: 16 Kasım 2021).

Zileli, Ümit (2020)
          Bir kahramanın en güzel anıtı!.. Korkusuz Gazetesi, 2020, 13 Ağustos 
          (erişim: 7 Kasım 2021).


11 Kasım 2021 Perşembe

"naif" HEYKELTIRAŞ, İVRİNDİLİ "öksüz" MUSTAFA

 

8 Kasım günü, "muhacirler geziyorlar" gezi grubumuzun "1 numaralı" gezisini gerçekleştirdik. Kozak'ta bulunan; biri Ayvalık'a, diğerleri Bergama'ya bağlı 17 köyü incelemeyi amaçlayan güzergahımızı keyifle tamamladık. 

Benim için güzergahımızın en heyecan verici durağı, Çamavlu Köyü idi. 

Çünkü öncelikle Çamavlu, Kozak köylerinin en doğusundaki son yerleşme idi ama; "çoban", "öksüz", "duvar ustası", "naif" heykeltıraş İvrindili Mustafa Yılmaz ile tanışacaktım. Onunla çay içerek bir röportaj yapacak, hatta hiç bir ürününü "satmayan" bu sanatçıdan, en azından bir "heykel parçasını" hediye etmesini isteyecek ve o çok değerli ürünü Ayvalık'a taşıyacaktım. 

Gerçekleşmedi... Usta yaylaya gitmiş... Biz de ancak, köyün dışındaki evinin çevresine serpiştirdiği eserlerini fotoğraflayarak bir sonraki durağımız olan Terzihaliller'e doğru devam ettik.

Ustayla röportaj yapamadığım için daha fazla bir şeyler yazmam doğru olmaz. Üstelik, aşağıda linklerini sunduğum oldukça başarılı blog da yazılmış:

Mustafa Yılmaz'ın sesini duyamadım, ama sesinin sindiği taş eserlerini aşağıda sizlere sunuyorum.

Dostluk ve Saygılarımla,














10 Kasım 2021 Çarşamba

TAŞ OCAKLARI ARASINDA TEK BAŞINA BİR ATATÜRK...


Bugün 10 Kasım... Günümüzde olduğu gibi geçen yüzyılda da coğrafyamızda benzer oyunlar oynayan emperyalistlerin paylaşım planlarını bozan, devrimci başkaldırının lideri ve seküler-pozitivist cumhuriyetin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ün ölümünün 83. yıl dönümü. 

Ata'nın anısı önünde saygıyla eğiliyorum 

Bugünün anlamına uygun olarak, dün arkadaşımızla yaptığımız "Kozak Gezisi"nin ilk durağı olan, Ayvalık Bağyüzü Atatürk Anıtı'na ilişkin tuttuğum notları derleyip bloga yazmaya karar verdim.

ATATÜRK ANITLARI TASARIMLARINA
TUTARLI BİR ELEŞTİRİ: Bağyüzü Atatürk Anıtı

Cumhuriyet tarihimizin ilk Atatürk heykeli, 3 Ekim 1926 tarihinde, Mustafa Kemal'in Samsun'a hareket ettiği yer olan Sarayburnu'nda yapıldı. Eser İstanbul Şehremaneti tarafından, 15.000.- TL bedelle Avustruryalı sanatçı Heinrich Krippel'e [1] yaptırmıştı. Heykelin kaidesini, Kadri adında bir taş ustası inşa etti (Erkulseyitoğlu, 1960). Heykel uluslararası basında, Atatürk'ün “sivil elbise giymiş olmalarına rağmen kendilerini, uzak bir istikbalde bile, bir fatih şeklinde gösterebilecek olan bir vaziyet intihab” etmesinden dolayı eleştiriler aldı (Dere, 2020 : 132-133). 

Bugüne kadar küçüklü büyüklü, özenle tasarlanmış ya da baştan sağma çok sayıda Atatürk heykeli yapıldı ve ülkemizin her köşesine yerleştirildi. Anıtlar için "özel meydan/alan düzenleme projeleri" de hazırlandı. Bu projeler çoğunlukla, ya şehrin topoğrafyasına ya da şehrin gündelik işleyişine meydan okuyan bir "aynılaşmadan" öteye gidemedi. Atatürk anıtları "görünür kılındıkça" halktan uzaklaştırıldı. Bir iki istisna hariç şehrin kullanıcısı ile anıt, zorunlu "merasimler" dışında gündelik yaşamda hiç bir araya getirilemedi.

Atatürk anıtı tasarımcılarının "aynılaştığı" bir başka konu da Ata'nın üzerindeki "kıyafetin" tercihinde oldu. Bir iki istisna hariç Atatürk: ister asker olarak ya da ister sivil olarak tasvir edilsin fark etmez, hep "üniformalı/fraklı" olarak betimlendi. Halbuki Gazi; mayo giyip denize de giriyordu, kısa kollu gömlek ve süveteri ile karatahta başında Ülkü'ye Türkçe dersi de veriyordu.

Buna karşın Bağyüzü Atatürk Anıtı; "görünür kılınmak" adına şehrin tam odağına yerleştirilmedi ve Atatürk'e de zorla "smokin giydirilmedi". Anıt, "asker Atatürk" ya da "yönetici Atatürk" olarak değil, Ona yaraşır şekilde, "entelektüel Atatürk" olarak tasarlandı. Atatürk; daracık bir köy yolunun hemen yanında, düzeltilmemiş bir granit kayanın üzerinde, 13 Nisan 1934 günü Ayvalık'a gelirken giydiği "golf pantolonu" içinde ve elinde kalemiyle, üst üste dizilmiş kitapların yanında otururken betimledi. 

Tasarımcı; Atatürk anıtlarındaki "aynılaşmaya" itiraz etti ve onlardan da başarıyla uzaklaşabildi. Bu bağlamda Bağyüzü Atatürk Anıtı, neredeyse tüm Atatürk anıtları tasarımına ciddi bir eleştiri olarak değerlendirilmelidir.

Atatürk'ün 13 Nisan 1934'te Ayvalık'ı ziyareti.
(kaynak: ayvalikto.org.tr/gazi-mustafa-kemal-ataturkun-ayvalika-gelisinin-87-yili-kutlu-olsun/)

BAĞYÜZÜ ATATÜRK ANITI'nin ÖYKÜSÜ
İnternette Bağyüzü Atatürk Anıtı'na dair çok sayıda ve çoğu yanlış "kopyala yapıştır" bilgi bulunmakta. Bu nedenle, "doğru öyküye" ulaşabilmek ve okura derli toplu bir paylaşımda bulunabilmek için iki gündür yoğun bir çaba içindeyim. Almanya'daki eğitimci federasyonundan sayın Şen'in yeğeni olduğunu bildiren facebook kullanıcılarına kadar çok sayıda kişi ve kurumdan "bilgi yardımı" ricasında bulundum. Üzgünüm, yazıyı yayına aldığım şu ana kadar bir geri dönüş olmadı. Bu nedenle aşağıda, sadece değişik kaynaklardan "tahkik/teyid" edebildiğim bilgileri sunuyorum.

Takmaz Sühan Şen kimdir?
"kopyala yapıştır" bilgilere yönelik yapacağım ilk düzeltme, anıtı yaptıran kişinin adına dair olacak: bu anıtın yapılması fikrini geliştiren ve yaptıran kişi, eğitimci ve yazar Takmaz Sühan Şen'dir.

Eğitimci ve yazar Sühan Şen, 1943 yılında doğdu. 30 yıldan fazla bir süre Almanya'da yaşadı. Almanya'da ne tür faaliyetlerde bulunduğunu halen öğrenemedim ancak sayın Şen, vefatına kadar burada yaşadı [2]. Yaşamı süresince Türkiye'deki "çağdaşlaşma ve eğitim" mücadelesine destek verdi. Bu amaçla Bağyüzü'nde bulunan 4,5 dönümlük arazisini öğrencilerin eğitimi için bağışladı (Kaya, 2013). 

1978 yılında İstanbul Gül Matbaasında basılan Aç Özgürler ve Tok Tutsaklar adında bir roman yazdı. Ne yazık ki dün satın aldığım bu roman halen elime geçmediği için size kitap hakkında ayrıntılı bilgi veremiyorum.

Evli ve iki çocuk babası olan Takmaz Sühan Şen, 23 Mart 2013 günü Ayvalık Saatli Cami'de düzenlenen bir törenin ardından Ayvalık Mezarlığına defnedildi (Selin, 2013).

Anıt Fikrinin Gelişimi...
Şen'in kafasında, Bağyüzü'ne bir Atatürk anıtı yaptırma fikrinin nasıl geliştiği konusunda tatmin edici bilgi edinemedim. Ancak fotoğraf sanatçısı Haşim Demirbil bir anısında, Şen ile heykel sanatçısı Tankut Öktem arasında kurulan iletişimi şöyle anlatılıyor: "... Tankut Öktem Küçükkumla’da sabah kahvaltısı yaparken Almanya’dan bir telefon alır. Bir öğretmen Bağyüzü köyünde bir Atatürk heykelini yaptırmayı ısrarla ister. Öğretmen eğitimci yazar Süha(n) Şen’in açıklamalarından sonra konunun detaylarına geçilir. Bölge hakkında bilgi ister ve sonuçta Atatürk’ün Bergama ziyaretindeki kıyafeti ve eğitim kitapları (milli mücadele - cumhuriyet - bilim ve sanat - devrimler -  nutuk kompozisyonu benimsenir.) Tek şart dev bir kaya üzerinedir... Bundan ücret almama kararını da açıklar Tankut hoca." (Demirbil, 2021).

Ardından "dev kaya" için arayış başlar ve köyün çıkışında Kurucapınar mevkiinde, Hasan Yücel Koral'a ait arazide kaya bulunur. "Süha(n) Şen karar verilen kaya için muhtarla görüşür, Yücel Koray isimli bir şahsın arazisindedir. 'Konu Atatürk heykeli olunca araziden istediğiniz bölümü kullanın, bu benim için onurdur, cumhuriyetin kurucusu ve kendisini halkı için adamış olan bir liderin heykelinin bölgemizde olmasından şeref duyarız." der Hasan Yücel Koral ve arsadan ücret istemez (Demirbil, 2021).


Bağyüzü Atatürk Anıtı'nın Batı duvarında bulunan kitabe.
(fotoğraf: HKK, 2021)

Hasan Yücel Koral'a ait 112 ada 12 parsel'in bağış sonrası durumu.
(kaynak: tkgm.gov.tr)

2002 yılında heykelin tasarımına başlanır. Heykeltıraş Öktem, ya daha önce düşündüğü bir tasarım kabulünü ya da Sühan Bey ile aralarında çalışmalar sırasında yaptıkları görüşmeler sonucunda vardıkları kararla, Mustafa Kemal Atatürk'ü 13 Nisan 1934 günü Bergama Kermesinden Ayvalık'a gelişinde giydiği: kasket, spor ceket ve golf pantolonu ile tasvir eder. Atatürk'ün sağ elinde kalemi vardır ve sol elinin altında ise üst üste dizilmiş "NUTUK" "BİLİM-SANAT" "DEVRİMLER" "CUMHURİYET" "MİLLİ MÜCADELE" sırt yazılı kitapları.

Anıt, Bursa KTVKBK'nun 23 Ocak 2009 tarihinde 4389 sayılı karar ile tescil edildi. 








---
DİPNOTLAR
[1] Heinrich Krippel (27 Eylül 1883 - 5 Nisan 1945), Türkiye’de gerçekleştirdiği anıt heykeller ile tanınan Avusturyalı heykeltıraş, ressam, bakır oymacısı ve illüstratör. Krippel; İstanbul Sarayburnu Atatürk Anıtı (1926), Konya Atatürk Anıtı (1926), İzmir Bornova Sarı Köşk Atatürk Büstü (1926), Ankara Zafer Anıtı (1927), Samsun Onur Anıtı (1931), Afyonkarahisar Büyük Utku Anıtı (1936), Ankara Sümerbank Oturan Atatürk Anıtı (1938) tasarımlarını da gerçekleştirdi. 

[2] Selin, Ö. (2013, 24 Mart).
     Kaya üzerindeki Atatürk heykeli yetim kaldı, İhlas Haber Ajansı. (erişim: 8 Kasım 2021)

KAYNAKÇA
Demirbil, H. (2021, 3 Mayıs).
Ormanda bir Atatürk heykeli, Körfezstar.com (erişim: 8 Kasım 2021)

Dere, U. (2020).
Cumhuriyet’in ilk yıllarında eski başkentte yeni rejimin ilk sembolü: Sarayburnu Atatürk heykeli. Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, -(67), 117-142.

Erkulseyitoğlu, E. (1960, 25 Eylül).
Sarayburnundaki Atatürk heykelinin Aksaray meydanına nakli düşüncesi münasebetiyle. Hürriyet Gazetesi, nr.:4457, s. 2. 

Kaya, N. (2013, 2 Nisan).
Hayırseverler arka arkaya hayatını kaybetti. Gazete Ayvalık.

Tekiner, A. (2010).
Atatürk heykelleri kült, estetik, siyaset. İstanbul : İletişim Yayınları.



25 Ekim 2021 Pazartesi

1937 YILINDA, TÜRK DİLİ GAZETESİ'nde YAYIMLANMIŞ BİR AYVALIK "monografisi"

Bu blogumda; "halkevci", yerel tarih araştırmacısı ve öğretmen Kemal Özer tarafından hazırlanıp, 1937 yılında Balıkesir Türk Dili Gazetesi'nde aralıklı tarihlerle yayımlanmış, Tarih tetkikleri: Ayvalık Tarihi... adlı yazı dizisini tanıtmaya çalışacağım.

Bugüne kadar yaptığım Ayvalık okumalarına göre, Latin harfli Türkçe olarak hazırlanmış en eski Ayvalık monografisi olan, Tarih tetkikleri: Ayvalık Tarihi... adlı yazı dizisi, araştırmacı yazar Prof. Dr. Aydın Ayhan'ın Balıkesir ve çevresi inanç merkezleri bildirisinde yaptığı atıflar dışında (Ayhan, 2004) Ayvalık araştırmacılarının ilgisinden uzak kalmıştır. Bu bildiri dışında iki yüksek lisans tezinde de Kemal Özer'in yazı dizisi hakkında bilgi bulunmaktadır. Bu çalışmalar: Türk Dili gazetesindeki edebî ve kültürel içerikli yazıların sistematik indeksi (Arslan, 2019) ile 1937 ve 1941 yılları arasında Türk Dili gazetesinde edebi ortam (Yalçınkaya, 2017) adlı yüksek lisans tezleridir. 

Yazı dizisi Türk Dili Gazetesi'nin 27 Birinci Teşrin (Ekim) 1937, çarşamba günü çıkan 3695 sayılı nüshasında yayımlanan I. bölümü ile başlamış ve 17 İkinci Teşrin (Kasım) 1937, çarşamba günü çıkan 3711 sayılı nüshasıyla son bulmuştur. Tarih tetkikleri: Ayvalık Tarihi... adlı yazı dizisinin yayım akışı şöyle gerçekleşmiştir:
27 Birinci Teşrin 1937, s.3695   Tarih tetkikleri: Ayvalık Tarihi..
28 Birinci Teşrin 1937, s.3696   Tarih tetkikler II: Ayvalık Tarihi..
   4 İkinci Teşrin 1937, s.3700   Tarih tetkikler III: Ayvalık Tarihi..
   5 İkinci Teşrin 1937, s.3701   Tarih tetkikler III [IV]: Ayvalık Tarihi..
   6 İkinci Teşrin 1937, s.3702   Tarih tetkikler V: Ayvalık Tarihi..
   7 İkinci Teşrin 1937, s.3703   Tarih tetkikler VI: Ayvalık Tarihi..
 10 İkinci Teşrin 1937, s.3705   Tarih tetkikler VII: Ayvalık Tarihi..
 11 İkinci Teşrin 1937, s.3706   Tarih tetkikler VIII: Ayvalık Tarihi..
 12 İkinci Teşrin 1937, s.3707   Tarih tetkikler IX: Ayvalık Tarihi..
 13 İkinci Teşrin 1937, s.3708   Tarih tetkikler X: Ayvalık Tarihi..
 14 İkinci Teşrin 1937, s.3709   Tarih tetkikler XI: Ayvalık Tarihi..
 16 İkinci Teşrin 1937, s.3710   Tarih tetkikler XII: Ayvalık Tarihi..
 17 İkinci Teşrin 1937, s.3711   Tarih tetkikler XIII: Ayvalık Tarihi..

Yazı dizisinin yayımlandığı sayıların sayısal kopyalarına, "İstanbul Üniversitesi Gazeteden Tarihe Bakış Projesi" üzerinden ulaşabilirsiniz.

ANA HATLARIYLA TÜRK DİLİ GAZETESİ...
Türk Dili Gazetesi, 1926-1968 yılları arasında Balıkesir’de yayımlanmış bir süreli yayındır. Gazetenin ilk sayısı 16 Mayıs 1926 tarihinde yayımlanmıştır. 

Gazetenin imtiyaz sahibi: bir dönem Ayvalık Mahkemesi katipliğini de yapan, 1922-1925 yılları arasında Balıkesir Belediye başkanı olan ve IV. dönem Bilecik, III., V., VI. ve VII. dönemlerde de Balıkesir milletvekilli Hayrettin Karan'dır. 

Karan ayrıca, ihtiyat zabiti olarak ulusal bağımsızlık savaşında Balıkesir, Bilecik, Söğüt bölgesinde çeşitli askeri görevler üstlenmiş ve İstiklal Madalyası almaya da hak kazanmıştır. 

Gazete'nin imtiyaz sahipliği, 22 Mart 1951’de Cevdet Demiray'a devrolmuş, o da 30 Nisan 1963 tarihinde Nezihe Demiray’a devretmiştir (Yalçınkaya, 2017: 6).
 
Gazete, 1930'lu yıllardan itibaren bir "mütevelli heyet" tarafından yönetilmeye başlamıştır. İlk kurulan heyet Faika KaramanHasan Kaptanoğlu ve Sabri Sözen’den oluşmuş, ikinci heyet ise; Halil İbrahim Madenli, Ahmet Vehbi Çıkırık ve Hasan Kaptanoğlu’ndan meydana gelmiştir (Yalçınkaya, 2017: 6). 

Yine 1930’larda Hayrettin Karan'ın öncülüğünde alınan bir kararla, gelirin masraf çıkartıldıktan sonra kalan bölümü, okumak için ekonomik gücü olmayan Balıkesirli üniversite öğrencilerine burs olarak verilmeye başlandı.

Türk Dili Gazetesi'nin 1927'den   
sonraki binası (Kaynak: Sezer Koman)
Gazete merkezi önce, Millî Kuvvetler Caddesi’nde tren garı yönünde sağdan üçüncü sokağın köşesindeki binanın alt katında açılmış, 1 Mart 1927 tarihinden itibaren de bugün hala Türk Dili adını taşıyan sokağa taşınmıştır. 1926-1939 yılları arasında Balıkesir Vilayet Matbaası’nda basılan gazete için 1939 yılında Türk Dili Matbaası kiralanmış ve matbaa 1951 yılında satın alınmıştır (Yalçınkaya, 2017: 6).

Türk Dili gazetesi, yayın hayatı boyunca Balıkesir’de modern gazetecilik anlayışını yerleşmesini sağlamış, ulusal bağımsızlık mücadelesinin sonucunda gelişen cumhuriyet kültür, sanat ve siyasetini destekleyen bir yayın çizgisi izlemiştir.

Gazete, 1935 yılında cumartesi, diğer dönemlerinde ise pazartesi hariç haftanın 6 günü, bazı nüshalar hariç genellikle 4 sayfa olarak yayımlanmıştır. 

KEMAL ÖZER KİMDİR? NELER YAZMIŞTIR?

Kemal Özer
, 1899 yılında Karası vilayetinin Giresun (Savaştepe) kazasında doğdu. İlköğretimine Giresun‘da  başlayıp İstanbul‘da tamamladı. Balıkesir Numune Rüştiyesini bitirerek öğretmen oldu. Balıkesir ve ilçelerinde öğretmenlik yaptı. Son görev yeri, 1951 yılında ailesinin de bir süre yaşadığı Gönen idi. Özer, Öğretmenlik hayatı boyunca pek çok ödül aldı. Emekli olduktan sonra, Gönen’de, yayın hayatı dört yıl sürecek olan “Yeni Gönen” adında haftalık bir gazete yayımladı. Gönen'den sonra taşındığı Bandırma'da da yayın hayatı altı yıl sürecek “Yeni Marmara” adlı bir gazeteyi yayımladı.

Hayatının son dönemi hakkında bilgi edinilemediğim Kemal Özer, araştırmalarına aniden son vermiş ve Mustafakemalpaşa'da sessizce aramızdan ayrılmıştır. Mezarı Mustafakemalpaşa'dadır (Günay, 2015).

1935 yılından itibaren Balıkesir Halkevi yayın organı olan Kaynak dergisinde, 1937 yılından itibaren de Türk Dili Gazetesi'nde Kemal Özer'in yazıları yayımlanmıştır. Ayrıca yazarın, 1935-1964 yılları arasında 6 kitabı basılmıştır.

KEMAL ÖZER BİBLİYOGRAFYASI

A. Kitaplar
01. Balıkesir halk adet ve inanmaları, Balıkesir: Vilayet Matbaası, 1935.
02. Balıkesir Yörük ve Çetmi türküleri, Balıkesir: yay.y., 1948.
03. Tarihte Balıkesir, Balıkesir: Türkdili Matbaası, 1957.
04. Tarihte Gönen ve Ömer Seyfettin, Bandırma: Gürses Basımevi, 1962.
05. Balıkesir Susurluk İlçesi, Balıkesir: Türkdili Matbaası, 1963.
06. Kurtuluş Savaşında Gönen, Balıkesir: Türkdili Matbaası, 1964.

B. Türk Dili Gazetesi
01. Bürhaniye Tarihine Bir Bakış 17 Şubat 1938
02. Bürhaniyede Halk Adetleri 22-23 Şubat 1938 (2 sayı)
03. Kepsüt Tarihine Bir Bakış 24 Şubat 1938
04. Persi Harabesi 26-27 Şubat 1938 (2 sayı)
05. Tarih Tetkikleri: Ayvalık Tarihi 27-28 Birinci Teşrin (Ekim), 4-17 İkinci Teşrin (Kasım) 1937 (13 sayı)
06. Yürük ve Çetmi Türküleri (10 sayı)

C. Kaynak Dergisi
01. Halk Bilgisi: Kalkan Oyunları, S. 24, Ocak 1935, s.507.
02. Memleket Tetkikleri: Kepsut’un Tarihine Bir Bakış, S.24, Ocak 1935, s.501-502. 
03. Balıkesir Evkafı, S.160-161, Mayıs-Haziran 1946,s.4-5
04. Balıkesir’de Pehlivan Güreşleri, S. 160-161, Mayıs-Haziran 1946, s.:8. 


TARİH TETKİKLERİ: Ayvalık Tarihi...
Kemal Özer tarafından kaleme alınan; Tarih tetkikleri: Ayvalık tarihi... adlı yazı dizisi, Türk Dili Gazetesi'nin 27 Ekim/17 Kasım 1937 tarihleri arasında yayımlandı. Yazı dizisi, aralıklı tarihlerde toplam 13 sayı sürdü. Dizinin birinci bölümü dışındaki tüm bölümleri gazetenin 2. sayfasında, ilk bölümü ise 3. sayfasında yayımlandı.

Bu yazı dizisi, yayımlandığı tarih açısından ele alındığında, bugüne kadar belirleyebildiğim ilk Latin harfli Türkçe Ayvalık tarihi araştırmasıdır. Bu anlamıyla, Türkçe yazılmış Ayvalık tarihi araştırmalarının "ilk örneği"dir. 

Özer yazısına, kendisini "Ayvalık ve Civarı Hakkında Tarihi Tetkikler Yapmağa Teşvik Eden EKREM ÇAVULDUR"a bu yazı dizisini armağan ederek başlar. Ekrem Çavuldur, Balıkesir üzerine birçok araştırma yapmış ve bu araştırmalarını Kaynak Dergisinde yayımlamış olan çalışkan bir Halkevci'dir. 

Gazete editörü Fuat Bil'al Bey ise başlayan bu yazı dizisini okurlarına şöyle tanıtır: 
(metindeki yazım hataları aynen alınmıştır) "Bugünden itibaren okuyucularımıza B. [bay] Kemal Özer'in Ayvalığın tarihine ait yaptığı tetkikleri seri halinde sunacağız. 

Vilayetimizde bulunduğu esnada, bir kaç yıl önce gazetemizde Balıkesir halk adet ve inanmalarile, diğer tarih tetkiklerini neşreden, daha sonra da Manisa mezar kitabeleri ve yatırlarını yazan B. Kemal Özerin Ayvalık tarihi kıymetli bir etüdün mahsulüdür. Bugün yurdun verimli bir köşesi olan şirin Ayvalığın tarihini anlatan bu satırları okuyucularımızın alâka ile takip edeceklerine inanıyoruz." (Özer, 1934 : sayı:1). 

Bu girişin ardından Kemal Özer, yaptığı Ayvalık araştırmasını şöyle tarif eder: 
(metindeki yazım hataları aynen alınmıştır) "Bazı mehazlara [kaynaklara], vesikalara başvurdum. Bilhassa; (1918) tarihine kadar Ayvalık Rum lisesinde tarih muallimliği ve direktörlük yapmış olan (Jorg Sakkari) adındaki bir Rumun (1920) tarihinde Atinada neşrettiği "Ayvalık tarihi" ismindeki bir eseri; Ayvalıkta oturan Giritli kıymetli B. [bay] Macit büyük bir vukufla [bilgiyle] tercüme ediyor. Bu tercümeyi de gördüm, bunun üzerinde de bazı etütler yaptım. Buna kendi araştırmalarımı da ilave ederek Ayvalık tarihi hakkında birçok bilgiler elde ettim. Mükemmel olmamakla beraber yurddaki tarihi araştırmalara bir çığır teşkil edecek mahiyette bulunan "Ayvalık Tarihi" adındaki bu eseri Türkdili gazetesinin isteğiyle yaymağı uygun buldum." (Özer, 1934 : sayı:1) 

Özer'in atıf yaptığı Ayvalıklı "Jorg Sakkari" (Georges Sakkari : Γεωργιος Σακκαρης)'nin, Faydalı Eserleri Yayma Derneği (Σύλλογος πρὸς διάδοσιν Ὠφελίμων Βιβλίων) tarafından 1920 yılında Atina'da basılan "Kidonya Tarihi" (Ιστορία των Κυδωνιών) adlı eseridir. 

Serinin diğer eserleri ile birlikte "Kidonya Tarihi" adlı kitabı ve yazarı Georges Sakkari'yi "İMAL EDİLMİŞ TARİH" adlı blogumda detaylı olarak incelemiştim.

Kemal Özer'in kaleme aldığı bu giriş bölümünden; Doğan Aka'nın 1944 ve Hıfzı Erim'in de 1948 yılında yayımladıkları eserlerinde inceledikleri Ιστορία των Κυδωνιών adlı eserin, "Ayvalıkta oturan Giritli kıymetli B. [Bay] Macit" tarafından 1937 yılında tercüme edilmeye başlandığını öğrenmekteyiz. 

Bu tercüme 11 yıl sonra, 1948 yılında Hıfzı Erim'in hazırlandığı, Ankara'da Güney Matbaacılık ve Gazetecilik T.A.O. tarafından basımı yapılan Ayvalık Tarihi adlı monografinin I. ve II. bölümlerini oluşturacaktır.

Yeri gelmişken kayıt düşmeliyim: 
yukarıda anılan tercüme, daha sonra daktilo edilerek Dokuz Eylül Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü Arşivi'ne yerleştirilmiş. Bu bilgiyi, Gönenç Turan'ın 2008 tarihinde tamamladığı "Mübadelede Ayvalık" adlı yüksek lisans tezinde öğrenmiş ve daktilo nüshanın kopyasını edinmeye çalışmıştım. Ancak nüshayı Enstitü arşivinde bulamadık. Geçtiğimiz aylarda, sevgili arkadaşım Taylan Köken de bu nüshanın peşine düştü ve o da aynı "akıbeti" yaşadı. 

Kemal Özer araştırmanın giriş bölümünde; ayrıca Claude Denis Raffenel (Ağustos 1789-27 Ocak 1827) tarafından yazılmış ve 1822 yılında, Paris'de Chez Dondey-Dupre pere et fils firması tarafından yayımlanmış olan, Historia des événemens de la Grèce (Yunanistan olaylarının tarihi) adlı eserin, Hariklias Stavrakis (Χαρίκλειας Σταυράκη) tarafından yapılan Helence tercümesini de incelediğini belirtir. 

Halen kütüphaneme ekleyemediğim, Ayvalık'ta yazılmış ve İzmir'de basılmış bu Halence tercüme, Bay M. D. Rafenelon'a göre 1821'den önce Kydonia (Αι Κυδωνίαι προ του 1821 κατά τον Κυρίον Μ. Δ. Ραφφενέλον) adıyla 1861 yılında basılmış.

1937 yılında yayımlanan bu Ayvalık monografisini bilmeyen okurlar ile tanıştırmanın mutluluğu ile; öğretmen, yerel tarih araştırmacısı ve halkevci Kemal Özer'in, Ayvalık araştırmacılarının kaynakçalarında daha fazla yer tutmasını umarak, hepinize sağlıklı günler dilerim.

Dostluk ve Saygılarımla,

---
KAYNAKÇA
Aka, D. (1944).
Ayvalık iktisadi coğrafyası. İstanbul: yay.y.

Alçıtepe, G. (2007).
Halkevleri dergilerinde yayınlanan tarih konulu makaleler bibliyografyası-I. Kebikeç Dergisi, -(24), ss.295-323.

Aslan, H. (2019).
Türk Dili gazetesindeki edebî ve kültürel içerikli yazıların sistematik indeksi. (Tez No.580227) [Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi. https://tez.yok.gov.tr/ 

Ayhan, A. (2004).
Balıkesir ve çevresi inanç merkezleri. Ankara: Türkiye Kültür Sanat ve Eğitim Vakfı Uluslararası Türk Dünyası İnanç Merkezleri Kongresi Bildirileri, 23-27 Eylül 2002, Mersin, c.5, ss.177-187.

Erim, H. (1948).
Ayvalık Tarihi. Ankara: yay.y.

Günay, S. (2015).
Gönenli Yazarlar, 15 Eylül 2015, http://gonenkulturplatformu.blogspot.com/2015/09 (erişim tarihi: 21 Ekim 2021).

Özer, K. (1937).
Tarih tetkikleri: Ayvalık tarihi..., Balıkesir: Türk Dili Gazetesi.

Raffenel, C.D. (1822).
Historia des événemens de la Grèce... / Paris : Chez Dondey-Dupre pere et fils.

Stavrakis, H. (Σταυράκη, X.) (1861).
Αι Κυδωνίαι προ του 1821 κατά τον Κυρίον Μ. Δ. Ραφφενέλον / İzmir : Damianoú (Δαμιανού) Matbaası.

Tekdurmaz, B. (2004).
Balıkesir Halkevi çalışmaları ve Kaynak dergisinin sistematik indeksi. (Tez No.190390) [Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi. https://tez.yok.gov.tr/   

Yalçınkaya, B. (2017).
1937 ve 1941 yılları arasında Türk Dili gazetesinde edebi ortam. (Tez No.579225) [Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi]. YÖK Tez Merkezi. https://tez.yok.gov.tr/   



16 Ekim 2021 Cumartesi

ZEKİ ARIKAN'ı KAYBETTİK

Prof.Dr. Zeki ARIKAN (1944-2021)
(kaynak:cocotbodol.com)

Prof.Dr. Zeki Arıkan'ı, bu yüzyılın en büyük felaketi COVİD-19 virüsü nedeniyle 16 Ekim 2021 cumartesi gecesi kaybettik. 4 yıldır kısmi felç nedeniyle rahatsızlık yaşayan Arıkan, 9 Ekim'den bu yana Urla Devlet Hastanesi yoğun bakım ünitesinde yatıyordu. Prof.Dr. Arıkan, 18 Ekim 2021 pazartesi günü saat 12.00’de uzun yıllar görev yaptığı Ege Üniversitesi Rektörlük binası önünde düzenlenen törenden sonra Urla/Özbek Köyü’nde toprağa verildi.

Zeki  Arıkan, 1944 yılında Erzincan'ın İliç İlçesine bağlı Uluyamaç köyünde doğdu. İlkokulu köyünde bitirdi. Orta ve yükseköğrenimini İstanbul’da tamamladı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü ve Yüksek Öğretmen Okulundan mezun oldu. ‘Divan-ı Hümayun’ adlı teziyle mezun oldu. Doktora öğrenimini Fransa'da, Aix-en-Province’da ‘Le Sandjak de Hamid İli d’apres le registre de cadastre de 1522 (929 H.)’ teziyle 1972 yılında tamamladı. Isparta-Şehit Ali İhsan Kalmaz Lisesi, Erzurum Kazım Karabekir ve Ankara Gazi Eğitim Enstitülerinde Tarih öğretmeni olarak görev yaptı. 1980 yılından itibaren Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü’nde ders vermeye başladı.

Ayvalık üzerine yaptığı araştırmaları; 1821 Ayvalık İsyanı (1988) ve 1909 Ayvalık Hadisesi (2011) makaleleri ile okura sunan Arıkan’ın, Osmanlı, Cumhuriyet ve kent tarihi üzerine yayımlanmış çok sayıda kitabı bulunuyor. 

ZEKİ ARIKAN BİBLİYOGRAFYASI
01. KİTAP ve KİTAP BÖLÜMLERİ
(1985) Tanzimat’tan cumhuriyete tarihçilik / İstanbul : Tanzimat’tan Cumhuriyete Türkiye Ansiklopedisi, c.6., 1582-1594.
(1988) XV-XVI. yüzyıllarda Hamit sancağı / İzmir : Ege üniversitesi.
(1989) Mütareke ve İşgal Dönemi İzmir Basını : (30 Ekim 1918-8 Eylül 1922) / Ankara : Atatürk Araştırma Merkezi.
(1999) Avrupa'da Türk imgesi / İstanbul : Yeni Türkiye Yayınları Osmanlı Kültür ve Sanat, c.9, 81-93.  
(2003) İzmir basınından seçmeler 1923-1938 (2. Cilt 1. Kitap) / İzmir : İzmir BB Kent Kitaplığı
(2003) İzmir basınından seçmeler 1923-1938 (2. Cilt 2. Kitap) / İzmir : İzmir BB Kent Kitaplığı
(2003) İzmir basınından seçmeler 1923-1938 (2. Cilt 3. Kitap) / İzmir : İzmir BB Kent Kitaplığı
(2010) Tarihimiz ve Cumhuriyet : Muhittin Birgen (1885-1951) / İstanbul : Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
(2011) Tarih gezintileri / yay.hzl.: Hadiye Yılmaz, İstanbul : Tarihçi Kitabevi.
(2013) Haydarpaşa’dan İzmir’e : tarih söyleşileri / İstanbul : Tarihçi Kitabevi.
(2015) Bu memleket bizim / yay.hzl.: Necip Azakoğlu, İstanbul : Tarihçi Kitabevi.
(2017) Phokaia 2 : tarihsel süreç içinde Foça şap ticaretinden tuz ticaretine / İzmir : Ege Yayınları

02. BİLDİRİLER
(1985) Uluyamaç (Sergevil) Köyü ve Yer Adları / İstanbul : İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkiyat Araştırma Merkezi, 5. Milletler Arası Türkoloji Kongresi, 65-86.
(1989) Balkan Savaşı ve Kamuoyu / Ankara : Dördüncü Askeri Tarih Semineri Bildirileri, 168-190.
(1991) Osmanlı Tarih Anlayışının Evrimi / İstanbul : Tarih ve Sosyoloji Semineri 28-29 Mayıs 1990, İstanbul, 77-91.
(1992) Tanzimat ve kamuoyu (efkârıumumiye) / İzmir : Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, Tanzimat'ın 150. yıldönümü sempozyum bildirileri, İzmir, 6-7 Kasım 1989, 33-46.
(2010) Antoıne Geuffroy'un Osmanlı sarayı ve tarihi üzerine verdiği bilgiler / c.4, Ankara : XVI. Türk Tarih Kongresi.

03. MAKALELER
(1982) Kitabiyat : İ.Metin Kunt , Sancaktan eyâlete, 1550-1650 Arasında Osmanlı Ümerâsı ve İl İdâresi, İstanbul 1978, Boğaziçi Üniversitesi yayınları, no. 154, S: 10 + 206 / İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, -(33), 447-448.
(1983) Hamid sancağında çift resmi / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 1(1), 36-59
(1983) Abdullah Cevdet ve dönemi / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 1(1), 219-226.
(1983) Bir gezginin gözüyle XVI. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 1(1), 227-229.
(1983) Osmanlı yönetiminde Filistin / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 1(1), 231-234.
(1984) Guillaume Postel ve “De la Republique des Turcs” / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 2(1), 68-82.
(1984) Busbeck ve Osmanlı İmparatorluğu / İstanbul : Osmanlı Araştırmaları Dergisi, -(4), 197-224.
(1984) Rönesans dönemi Avrupa gezi yazılarında Türk miti ve bunun çöküşü / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 2(1), 203-243.
(1984) 1518 (924) Tarihli Çemişgezek Livası Kanunnamesi / İstanbul : İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, -(34), 101-202.
(1987) Bir kanunnâme sureti / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 3(1), 49-61.
(1987) 1821 Yunan isyanı'nın başlangıcı / Ankara : Genelkurmay Askerî Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı Askeri Tarih Bülteni, 12(22), 97-132.
(1987) Divriği sancağı kanunnameleri / Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 51(200), 761-778. 
(1988) Evliya Çelebi'nin Elmalı-Alanya yolculuğu / İstanbul : Marmara Üniversitesi Türklük Araştırmaları Dergisi, -(4), 185-213.
(1988) 1821 Ayvalık isyanı / Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 52(203), 571-600.
(1989) 1922 İzmir yangını ile ilgili bir rapor / Ankara : Türk Kültürü Aylık Dergisi, 27(316), 458-467.
(1989) İzmir’de İlk Kooperatifleşme Çabaları / İzmir : Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, 4(1), 31-42.
(1990) XIV-XVI. yüzyıllarda Ayasuluğ / Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 54(209), 121-177.
(1990) Manisa’nın 1 numaralı şer’iyye sicilindeki Osmanlı tarihi / İstanbul : Osmanlı Araştırmaları Dergisi, -(10), 128-129.
(1991) Divriği kazası'nın ilk sayımı (925/1529) /  İstanbul : Osmanlı Araştırmaları Dergisi, -(11), 49-71.
(1992) VI. Uluslararası Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye'nin sosyal ve ekonomik tarihi kongresi, İstanbul : Tarih ve Toplum Dergisi, 18(105), 50-52.
(1993) Montaigne ve Türkler / Ankara : Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, -(4), 23-42.
(1993) Busbecq'in "Türklere Karşı savaş Tasarısı" /Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 57(218), 113-159. 
(1993) I. Milletlerarası Osmanlı tahrir defterleri sempozyumu / İstanbul : Tarih ve Toplum Dergisi, 19(109), 18-19.
(1993) Osmanlı İmparatorluğu ve seyyahlar / İstanbul : Tarih ve Toplum Dergisi, 19(113), 57-58. 
(1996) Dilde sadeleşme akımı ve Köylü Gazetesi / Ankara : Kebikeç Dergisi, -(4), 129-147.
(1996) Tahrir defterlerinde geçen deyimler / İstanbul : Osmanlı Araştırmaları Dergisi, -(16), 1-13.
(1997) Osmanlı İmparatorluğu'nda ihracı yasak mallar (memnu meta) / İstanbul : Prof. Dr. Bekir Kütükoğlu'na Armağan, 279-306.
(1999) Halk evlerinin kuruluşu ve tarihsel işlevi / Ankara : Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, -(23), 261-281.
(2001) İlk Osmanlı tarihçilerinde süreklilik niteliği taşıyan öğeler / Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 65(243), 591-606.
(2003) Belge fetişizmi ya da belgesiz tarih / İstanbul : Toplumsal Tarih Dergisi, 113(5), 104-105.
(2003) Sir Paul Rycaut: Osmanlı İmparatorluğu ve İzmir / İstanbul : Osmanlı Araştırmaları Dergisi, -(22), 109-139.
(2005) 1536 Kapitülasyonları ve cumhuriyet ideolojisi / Ankara : Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 24(37), 1-18.
(2006) Tevfik Fikret ile ilgili bir arşiv belgesi / İstanbul : Toplumsal Tarih Dergisi -(147), 40-43.
(2011) 1909 Ayvalık hadisesi / Ankara : Türk Tarih Kurumu Belleten, 75(272), 159-189.
(2011) Dr. Abdullah Cevdet Hak Gazetesinde / Ankara : Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, -(25), 1-32.

25 Eylül 2021 Cumartesi

KİTABİYAT: 20. Yüzyıl Başlarında Anadolu ve Trakya’daki Rum Yerleşimleri

Lozan Antlaşması'yla Anadolu ve Trakya'dan ayrılan Rumların yerleşimlerine ilişkin toplu bilgi bulmak oldukça zor. Bazı büyük şehirler için kapsamlı çalışmalar yapıldığı halde, küçük köy ve kasabaları ancak konunun uzmanı akademisyenler bilir. Elinizdeki kitap istatistik tablolarında, yaşlıların anılarında ve kitapların dipnotlarında sıkışıp kalan bilgileri bir araya getiriyor.

Kitap özellikle yerleşimlerin eski ve varsa yeni adlarına, nasıl ve ne zaman kurulduklarına, kilise, manastır, şapel ve okullarının adlarına, kuruluş yıllarına ağırlık veriyor. Bu yerleşimlerin nüfusu, ekonomisi, sosyal hayatı, eğitim hayatı ve ilginç gelebilecek özgünlükleri hakkında bilgiler içeriyor. Kitapta Rumların sosyal örgütlenmeleri, eğitimleri, meslekleri, sanat ve spora ilgileri hakkında bölümlerin yanı sıra okudukları gazetelere ve dergilere, dinledikleri müziklere, kurdukları derneklere de yer veriliyor. (kitap kapağından)

-------------------------

Çokona, Ari (1967- )
20. Yüzyıl Başlarında Anadolu ve Trakya’daki Rum Yerleşimleri. İstanbul: Literatür Yayıncılık, 2017 (1.b:2016).
Karton kapak, 416 s. : - ; 21 cm. Metin Türkçe.
ISBN            : 9789750407475
DCC             : 305.8890561
Kaynakça    : 377-416 ss.
Dizin            : [Kydoniai ve Ayvalık] 130, 139-144, 145.
Hezarfen     : 01486/01696
Geliş Tarihi : 25 Eylül 2021

 

9 Eylül 2021 Perşembe

BİR KISMI DAĞDA BİR KISMI SAHİLDE KURULMUŞ BÜYÜK BİR KÖY: Kidomas


GİRİŞ
Bir önceki blogda; Kudüs Patrikhanesi adına bağış toplayan Hagiotaphite Kardeşliği tarikatı üyesi rahipler tarafından tutulan ve Patrikhane kütüphanesinde 509 sayılı Kudüs Kodeksi adıyla kaydedilmiş bir bağış defterini tanıtmış, bu defterin 10 Eylül 1653 tarihli kaydında yer alan, 127 Ayvalıklı'nın adlarından oluşmuş bir listeyi okurlarla paylaşmıştım.

Bu bilgileri, Helen araştırmacı Patrinélis'in yazıp 1993 yılında yayımladığı Πρώιμη ιστορική μαρτυρία για τις Κυδωνίες (1653) adlı makalesinden aktarmıştım.

Bugün ise; rahiplerin ziyaretinden yaklaşık 13 yıl sonra, 1668 yılında yazılmış bir seyahat mektubunun birkaç satırında yer alan Ayvalık'ı (belgedeki adıyla Kidomas'ı) okura tanıtmaya çalışacağım.

Fransız gezgin André de Mouceaux [1] tarafından, haziran 1668-mart 1669 tarihleri arasında yazılmış olması gereken bu belge, seyyahın ölümünden yaklaşık 60 yıl sonra, 1730 yılında, Felemenk Cornelis de Bruijn [2] tarafından yayımlandı. 

Bu seyahat mektubude Bruijn'in 1698 yılında satışa çıkan Reizen van Cornelis de Bruyn (Cornelis de Bruyn'un Seyahatleri) adlı eserinin, Voyage au Levant (Akdeniz'in doğu sahillerine yolculuk) (1714) adıyla yayımlanan Fransızca tercümesinin5. cildinin 1732 yılında yapılan 2. baskısı giriş sayfasında: "Yazara bu konuda yazılmış bir mektupla, Bay des Moueaux'nun henüz basılmamış olan bir yolculuğundan alıntı," vurgusu yapılarak yer aldı.

Anılan bu seyahat notları ve çizimler, seyyahın ölümünden sonra yeğeni Kont de Bonneval [3]'de bulunmaktaydı. Kont'taki bu notlar özetlenerek Voyage au Levant'ın 5. cildinin basımı öncesinde kitabın editörüne yollandı ve yayınlandı.

Ben bu çok değerli belgenin varlığını, Helen mimar ve Ayvalık araştırmacısı Dimitros E. Psarros (Δημητρός Ε. Ψαρρός)'un [4] ölümü sonrasında, 2017 yılında yayımlanan, Το Aϊβαλι και η Mικρασιατική Aιολιδα (Ayvalık ve Küçük Asya Eolyası) adlı Ayvalık monografisinden öğrendim (Psarros,2017:491-492).

Psarros; Voyage au Levant'ın 1732 yılında yapılan 2. baskısı; Taki Papontsani (Τάκη Παπουτσάνη) (1932-1987) adında bir Helen koleksiyonerin, kitabı bir sahaftan satın alması ve okuması sonucunda, ancak 1980 yılında gün yüzüne çıktığını yazar (Psarros,2017:491). Belgeye dair yapılan tek Türkçe “atıf”, Bizim Ayvalık tarafından yapılmıştır (Bizim Ayvalık,2016:15). 


MR. ***'dan EDİTÖRE MEKTUP
Efendim, işte benden istediğiniz mösyö des Monceaux'nun yolculuğuna dair alıntı. Bunu çok aceleyle yaptım, çünkü El Yazmasını ödünç veren Mösyö le Comte de Bonneval yola çıkmak üzereydi. Yolculuğa ait bu alıntı aracılığıyla çok ilginç ayrıntıları göreceksiniz ve size şunu söyleyebilirim ki, yazılışı beni son derece mutlu etti. Monsieur des Mouceaux’nun ailesi onu bastırsaydı, halk tarafından çok iyi karşılanacağından hiç şüphem yok; ancak bu durumda kendisinin çizdiği ve mimarlığın zevkini ve zekasını gördüğü ve ilişkisi boyunca kanıtladığı planların ve görünüşlerin aslını tam olarak bulmak gerekecektir. Bugün kesinlikle bilinmeyen çok sayıda antik anıtı biliyorlar. Onun Sina Dağı'ndan Mısır’a, Arabistan Çölü'nden Kudüs'e ve Kutsal Toprakların bir kısmına yaptığı yolculuğu içeren ilk Defterler kaybolmuştur; bu defterler 384 sayfa bilgi içeriyorlardı. Yolculuk 1668 yılı civarında yapıldı. Hiç basılmadı, bu yolculuk alıntısını basmanın halka hizmet olacağına inandık. (ss.381-382)

 

... Daha sonra iki küçük nehir ve dört dere geçtim; denizden biraz uzaklaşıp, karaya girmek için, 27 mil uzaklıktaki Bergama’yı geçiyorum ve önce dağları, sonra da deniz suyu gölü yakınından üç saat daha yürüyerek, bir kısmı dağda bir kısmı ise kıyıda kurulmuş, büyük bir köy olan Kidomas’a vardım. Önünde, kuzeyinde dört adanın eşlik ettiği üçgen şeklinde bir ada var, eğer denizin daha fazla derinliği olsaydı burası oldukça iyi bir liman oluşturacaktı.

Yazar, antik çağlardan kalma birçok kalıntının bulunduğu bu yerin antik Kistina olduğuna inanmaktadır. Yunanlılar bu şehrin eski adını bilmiyorlar. Ötesinde, kuzey tarafında inişi çok güzel olan bir dağa giriyoruz. Dağın eteğinde bulunan ova çok güzel; yazarın Antandrus olduğuna inandığı Comara adında büyük bir köy var. (Atarnea'yı kastetmiyor mu?) Eski bir mezarlıkta Cimetiere'de Colomnes & Epitaphs'ın çok sayıda parçası vardır. Çok güzel iki ovadan sonra, çok hoş, Adramiticus Körfezine adını veren Adramit'e varıyoruz. ... (ss.455)

Türk okurlarınca bilinmeyen bu değerli belgenin tercümesini, sevgili arkadaşım avukat Deniz Torunoğlu yaptı. 

Bugüne kadar belirleyebildiğim kadarıyla, içinde Ayvalık geçen bu en eski ikinci belgeyi okumak için ayırdığınız zamana teşekkür eder, bir sonraki blogda görüşmek umuduyla dostluk ve saygılarımı sunarım.

---
DİPNOTLAR
[1] André de Mouceaux (1640[?] - 1671[?]), Fransız soylusu ve yaşamı gizemlerle dolu bir  gezgindir. Diğer seyyahların aksine gerçekleştirdiği gezilerini hiç yayımlamadı. Büyük olasılıkla gizli bir “devlet görevlisi” olan de Mouceaux, 1663-1664 yılları arasında Fransız deniz kuvvetlerinin Akdeniz birliklerinde askerlik yaptı. 12 Aralık 1665 tarihinde Fransa'nın Caen şehrine sayman olarak atandı. 1667'de; Yunanca, Farsça ve diğer Orta Doğu dillerinde çoğaltılmış el yazması kitaplar ile el darbı olması koşulu ile antika madalya ve değerli oyma taşları, Académie des Inscriptions et Belles-Lettres'in koleksiyonuna kazandırmak için Akdeniz bölgesine gönderildi (Meynel, 1993 : ss.11-15). Bugün Fransa Milli Kütüphanesi (BNF)'nde bulunan 157 el yazması eser bu görevin sonucunda elde edilmiş olmalıdır. 1668 yılında yeniden doğuya doğru yeni bir seyahate çıktı. Haziran 1668'de Halep'ten İstanbul'a geldi ve 5 Mart 1669'a kadar burada kaldı. Seyyah, 1668 yılındaki bu seyahati sırasında tuttuğu notlarında, Ayvalık'a dair gözlemlerini de birkaç satır ile kaydetmiştir. 

[2] Cornelis de Bruijn (1652–1726[?]), Hollandalı ressam ve gezgin. de Bruijn 1677'de Yakın Doğu'ya yolculuk yaparak Türkiye'yi, birkaç Yunan adasını, Mısır'ı, Filistin'i, Suriye'yi ve Kıbrıs'ı ziyaret etti. 1701'de ikinci yolculuğuna çıktı. Hollanda'dan Rusya'ya yelken açtı ve yolculuğuna İran'a ve daha sonra Hint Adaları'na giderek devam etti. 1708'de, Lahey'e döndü. 1698 yılında Reizen van Cornelis de Bruyn, door de vermaardste Deelen van Klein Azië (Cornelis de Bruyn'in Küçük Asya'nın meşhur yerlerine gezileri) adlı eserini Flemenkçe olarak yayımladı. Bu eserini, 1700 yılında Voyages au Levant (Akdeniz'in doğu sahillerine yolculuk) adıyla Fransızca ve 1702 yılında A Voyage to the Levant: or Travels in the Principal Parts of Asia Minor (Levant'a bir yolculuk: veya Küçük Asya'nın meşhur yerlerine geziler) adıyla İngilizce olarak yayımladı. 1711'de Reizen over Moskovie, door Persie en Indie (İran ve Hindistan üzerinden Moskova'ya seyahat) adlı kitabını yayımladı.

[3] Claude-Aleksandre Comte de Bonneval [Humbaracı Ahmed Paşa] (14.7.1675-23.5.1747),  Osmanlı Ordusu'nun ıslahı için çalışmalar yapan Fransız asker. André de Mouceaux'nun yeğenidir. İspanya, Fransa'ya ve Osmanlı ordularında görev yaptı. 1729'da  müslüman olarak Ahmed adını aldı. Sadrazam Topal Osman Paşa tarafından Humbaracı Ocağı'nı düzene sokmakla görevlendirildi. 1729'da Osmanlı hizmetine girmiş ve ilk topçu okulunu kurmuştur. Zamanın topçu subaylarına matematik dersleri veren Ahmed Paşa, Sadrazam Hekimoğlu Ali Paşa zamanında Beylerbeyi rütbesini aldı. Asıl görevi humbaracıları Batı usullerine göre yetiştirmek olmasına rağmen devletin dış münasebetleri ile görevlendirildi. Katıldığı 1736 Seferi'nde Yeğen Mehmed Paşa'yla birlikte Avusturya'ya karşı savaştı. Sefer dönüşü gözden düştü ve Kastamonu'ya sürgün edildi (1738). 1747'de İstanbul'da öldü. Ölümünden sonra kurduğu askerî mühendislik okulu tutucu yeniçerilerin muhalefeti nedeniyle kapatıldı. Galata Mevlevihane'si avlusundaki mezarlıkta gömülüdür.

[4] Dimitros E. Psarros (12.8.1939-3.5.2008), Attika Bölgesi'nde bulunan Kallithea'da doğdu. Atina Ulusal Teknik Üniversitesi'nde 1963 yılında makine mühendisliği, 1968 yılında da mimarlık okudu. Ölümüne kadar; mimari, statik ve elektromekanik projeler tasarlayan ofisini 1967 yılında kurdu. 1984 ve 1987 yıllarında, Yunanistan Çevre, Mekânsal Planlama ve Bayındırlık Bakanlığı (Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων) tarafından verilen Uygulamalı Mimarlık Ödülü (Βραβείο Εφαρμοσμένης Αρχιτεκτονικής)”nü iki kez aldı. 1985-1987 yılları arasında Yunanistan Mülteci Dernekleri Federasyonu genel sekreterliği ile 1999 yılından ölümüne kadar ICOMOS'un yönetim kurulu üyeliğini yaptı. 1969 yılında başladığı ve ölümüne kadar sürdürdüğü, Ayvalık ve Küçük Asya Eolyası çalışmaları, onun için bir “yaşam gayesi” idi. Çoğu kendisi tarafından yapılan çizimleri ve çektiği fotoğrafları sayesinde Ayvalık'ın yaklaşık 40 yılı zamanında belgelenmiştir. 2017 yılında, Kostoúla Sklaveníti (Κωστούλα Σκλαβενίτη) tarafından yayına hazırlanan Ayvalık ve Küçük Asya Eolyası (Το Aϊβαλι και η Mικρασιατική Aιολιδα) adlı kitap Yunanistan Ulusal Banka Eğitim Vakfı (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης)'nca yayımlandı.

---
KAYNAKÇA
--,-- (2016).
(Parantez İçinden) Tarifsiz Cümleler, Bizim Ayvalık : Aylık Siyasi, Tarih, Kültür ve Haber Dergisi, 7(9), s.15.

de Bruijn, C. (1732).
Voyages de Comeille Le Bruyn par la Moscovie, en Perse, et aux Indes orientales (5. baskı). Lahey : Gossey, P. &  Neaulme, J.

Meynell, G. (1993).
André de Monceaux, F.R.S. 1670. The Royal Society Notes Rec. R. Soc. Londra, 47(1), ss.11-15.

Psarros, D.E. (2017).
Το Aϊβαλι και η Mικρασιατική Aιολιδα (Ayvalık ve Küçük Asya Eolyası). Sklaveníti, K. (Ed.). Atina : Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Yunanistan Ulusal Banka Eğitim Vakfı).